|
Zygmunt Górski (działacz niepodległościowy)
Ten artykuł od 2009-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Zygmunt Górski (ur. 10 grudnia 1897, zm. 14 marca 1941 w KL Auschwitz) – działacz społeczny i niepodległościowy. Posługiwał się pseudonimami Gryz (przed 1918) oraz Gryzmunt (w okresie okupacji hitlerowskiej). ŻyciorysBył synem Józefa Górskiego i Marii Cieślikowskiej. Od lat najmłodszych działał w ruchu niepodległościowym. W 1905 roku na wezwanie delegata do strajku szkolnego jako pierwszy opuścił ławkę szkolną i w związku z tym był zmuszony do przerwania nauki. W związku z tym uczęszczał do tajnej polskiej szkoły prowadzonej przez panie Gronc i Soczek w gmachu Hotelu Rzymskiego w Radomiu. W 1916 ukończył kurs buchalteryjny. W marcu 1914 roku, już jako członek Radomskiej Organizacji Niepodległościowej, organizował w szkołach Radomia uczniowski bojkot uroczystości carskich z okazji stłumienia powstania styczniowego. Brał czynny udział w kierowanej przez Jana Wigurę akcji rozbicia pochodu młodzieży pod pomnik „Cara Oswobodziciela”, urządzonego przez władze carskie. W 1914 przyłączył się do zwolenników komendanta Józefa Piłsudskiego na terenie Radomia. W trakcie przegrupowania wojsk rosyjskich na ulicach Radomia rozlepiał na murach miasta odezwy niepodległościowe podpisane przez biskupa Władysława Bandurskiego oraz Michała Sokolnickiego. Kolportował patriotyczne wydawnictwa podziemne, a uzyskaną gotówkę przekazywał do kas legionowych. Z pozyskanych środków skupywał broń, amunicję i materiały wybuchowe. Stworzył nielegalny skład broni i amunicji w magazynach Elektrowni Radomskiej, gdzie pracował jako magazynier. W 1915 w momencie ewakuacji magazynów i wyposażenia Elektrowni przez wycofujących się Rosjan, dokonał akcji ukrycia zgromadzonej broni i amunicji na terenie przylegającym do Elektrowni Miejskiej. Po zajęciu miasta przez Austriaków przekazał zgromadzoną broń do nowo utworzonego biura werbunkowego Legionów, z którym nawiązał ścisłą współpracę. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej od pierwszych dni jej istnienia w Radomiu. Początkowo był kolporterem. W 1917 założył i prowadził tajną drukarnię Polskiej Organizacji Wojskowej, w której drukowane były także odezwy Narodowego Związku Robotniczego. Na życzenie Polskiej Organizacji Wojskowej wszedł w skład Narodowego Związku Robotniczego z zadaniem zwerbowania do POW zgrupowanej tam młodzieży. W roku 1917 z polecenia POW wziął udział w obaleniu i zniszczeniu pomnika postawionego „Carowi Oswobodzicielowi” w Radomiu (róg ul. Wysokiej i Lubelskiej). W listopadzie 1918 roku uczestniczył w akcji likwidowania i zatrzymywania prowokatorów i konfidentów. Uczestniczył w rozbrajaniu wojsk austriackich w Radomiu i niemieckich. Pod koniec 1918 roku oddelegowany do tworzenia lokalnej Straży Bezpieczeństwa, której zadaniem była ochrona ludności cywilnej oraz lasów państwowych. Od 1919 ponownie służył w Powiatowej Komendzie Uzupełnień 3 pułku piechoty Legionów w Radomiu. W 1920 roku skoszarowany w Kielcach, gdzie ukończył szkołę podoficerów gospodarczych przy Dowództwie Okręgu Generalnego w Kielcach. Brał czynny udział w wypadkach majowych w roku 1926 rozgrywających się na terenie Radomia. Był zwolennikiem Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem (BBWR), brał udział w akcjach wyborczych BBWR w wyborach do Sejmu i Senatu II RP. Pracował w magistracie radomskim, a od II poł. lat 20. XX w. zajmował stanowisko głównego buchaltera w Fabryce Wyrobów Szamotowych i Kamionkowych „Marywil” w Radomiu. W 1936 roku kupił dwór i majątek we Wrzeszczowie. W lipcu 1939 roku z uwagi na funkcję pełnioną w „Marywilu” nie podlegał mobilizacji. Wstąpił do Związku Walki Zbrojnej i przyjął pseudonim „Gryz”. Dowodził grupą dywersyjną na terenie powiatu radomskiego. Na początku okupacji hitlerowskiej we Wrzeszczowie i Radomiu organizował nabór do ruchu oporu oraz gromadził zapasy broni. Zwerbował do konspiracji najstarszą córkę Zofię Górską, późniejszą pisarkę i działaczkę polonijną znaną jako Zofia Romanowiczowa. Aresztowany w nocy z 24 na 25 stycznia 1941 radomskie przez Gestapo w ramach serii aresztowań wymierzonych we „wrogów Rzeszy” na podstawie wcześniej przygotowanej listy. Po brutalnym przesłuchaniu, aresztowany wraz z córką Zofią Górską, został wysłany do obozu przejściowego w Skarżysku-Kamiennej. 22 lutego 1941 wyrokiem doraźnego sądu policji bezpieczeństwa skazany na karę śmierci. Jako więzień polityczny 24 lutego 1941 wysłany do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz w transporcie 290 aresztowanych w Radomiu działaczy niepodległościowych, społecznych oraz przedstawicieli duchowieństwa i inteligencji. Otrzymał numer obozowy 10530. Został zamordowany 14 marca 1941 wraz z grupą 72 polskich więźniów politycznych z tego transportu rozstrzelanych tego dnia w dole żwirowni, koło tzw. Theatergebäude. Po jego śmierci Niemcy zarekwirowali majątek we Wrzeszczowie. Przynależność do organizacji społecznych
Odznaczenia |
||||||||
