|
Zygmunt Mysłakowski
Zygmunt Karol Mysłakowski (ur. 4 sierpnia 1890 w Nowym Mieście, zm. 1 października 1971 w Krakowie[1]) – nauczyciel, pedagog, teoretyk wychowania, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, rektor Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie w latach 1950-1956, przedstawiciel pedagogiki kultury i pedagogiki socjalistycznej[2]. ŻyciorysMaturę zdał eksternistycznie w 1909 w V Gimnazjum Państwowym w Warszawie. W latach 1909 – 1913 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim najpierw nauki przyrodnicze, a potem filozofię, psychologię i teorię poznania. W 1917 roku doktoryzował się na UJ na podstawie pracy Metoda intuicji i metafizyka Henryka Bergsona. W tym czasie pracował już jako nauczyciel gimnazjalny w Warszawie i był wykładowcą na Wyższych Kursach Pedagogicznych. Na początku lat dwudziestych pracował w Lublinie jako dyrektor Seminarium Nauczycielskiego, a następnie od 1924 rozpoczął pracę na UJ jako asystent przy Seminarium Filozoficznym. W 1925 roku habilitował się na podstawie pracy Rozwój naturalny i czynniki wychowania W 1926 roku został kierownikiem katedry pedagogiki UJ, a w 1927 otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego. Był redaktorem czasopism pedagogicznych: „Chowanny”, „Kultura Pedagogiczna”, „Ruch Pedagogiczny”. Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany 6 listopada 1939 w ramach Sonderaktion Krakau i wraz z innymi profesorami trafił do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen. Do Krakowa wrócił w lutym 1940 roku i szybko zaangażował się w pracę w tajnym nauczaniu. Należał z ramienia Wojewódzkiej Komórki Polskiej Partii Socjalistycznej – Wolność, Równość, Niepodległość do zespołu kierującego pracami oświatowymi. Następnie w lipcu 1944 wszedł w skład konspiracyjnej krakowskiej wojewódzkiej Rady Narodowej. W tym czasie nawiązał kontakty z Polską Partią Robotniczą, której stał się członkiem w 1946 roku. Był również założycielem i pierwszym prezesem Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1945), ponadto należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1945 został mianowany profesorem zwyczajnym i powrócił po wojennej przerwie na stanowisko kierownika katedry pedagogiki UJ. Piastował to stanowisko do przejścia na emeryturę w 1960 roku. Był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, aktorką Zofią Mysłakowską-Braun miał syna Andrzeja (1917-1963) oficera marynarki. Drugie małżeństwo zawarte w 1929 z Heleną Kwiecińską zakończyło się rozwodem w 1939, a z trzeciego z Łucją z Nowaków zawartego w 1942 miał dwóch synów: Piotra i Pawła. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXXI rząd 26)[3]. Wybrane publikacje
Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||||||||||||||||||||
