Sağ el kuralı, 3 boyutlu vektörleri anlamak için matematik ve fizik bilimlerinde kullanılan ortak bir yöntemdir. 19. yüzyılın sonlarında İngiliz fizikçi John Ambrose Fleming tarafından elektromanyetizma etkileşimlerinde kullanılmak için ortaya atılmıştır.

Burada başparmak endeks olarak kullanılır. "Başparmak", "düz işaret parmağı" ve "işaret parmağı ile dik açı yapacak şekilde orta parmak" 'tan oluşan koordinat sistemi kurulmuş olur. İşaret parmağı b yönüne, başparmak a yönüne ve orta parmak c yönüne nişan almaktadır.

İki vektörün birbiriyle vektörel çarpımı sonucunda, sonuç vektörünün yönünü göstermeye yarayan bir yöntemdir.

Örnekler:

• ${\displaystyle {\vec {C}}={\vec {A}}\times {\vec {B}}}$ vektörel çarpımında, sağ elin dört parmağı ${\displaystyle {\vec {A}}}$ vektörü yönünde tutulup ${\displaystyle {\vec {B}}}$ vektörüne doğru kıvırıldığında başparmak ${\displaystyle {\vec {C}}}$ vektörünün yönünü verecektir.
• ${\displaystyle {\vec {-C}}={\vec {B}}\times {\vec {A}}}$ Böyle bir çarpımda ise sağ elinizin dört parmağını ${\displaystyle {\vec {B}}}$ vektörü yönünde tutup ${\displaystyle {\vec {A}}}$ vektörüne doğru kıvırdığınızda başparmağınız ${\displaystyle {\vec {-C}}}$ vektörünü verecektir.

Elektrik akımının telde oluşturduğu manyetik alanın yönü.

Bu uygulama özellikle elektromanyetik alan problemlerinde elektrik ya da manyetik alan vektörlerinin yönünü tayin etmede büyük kolaylık sağlar.

Örneğin; düzgün telde geçen akımın yönü biliniyorsa manyetik alanın yönü bulunabilir. Sağ elin başparmağı akımın yönü olarak seçildiğinde diğer dört parmak bu başparmağın etrafında kıvrılır. Elde edilen çevrimsel yön manyetik alanın yönüdür.

Fizik ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.