Sahte tahıl, Yalancı tahıl veya Pseudo Tahıl, tahıllarla hemen hemen aynı şekilde kullanılan ot olmayan bitkilerden biridir (gerçek tahıllar otsu bikilerdir). Pseudotahıl, tahıl gibi işlenebilmeleri ile diğer tahıl olmayan temel ürünlerden (örneğin patates) daha da ayırt edilebilirler: tohumları un haline getirilebilir ve tahıl olarak kullanılabilir. Pseudo tahılların önemli örnekleri arasında amarant (love-lies-bleeding, kırmızı amarant, Prince-of-Wales-feather), kinoa ve karabuğday bulunur.^[1] Pseudotahıllar, yüksek seviyelerde temel amino asitler, temel yağ asitleri, mineraller ve bazı vitaminler ile iyi bir besin profiline sahiptir. Pseudotahıllardaki nişasta, küçük granüllere ve düşük amiloz içeriğine sahiptir (karabuğday hariç), bu da ona mumsu tip tahıl nişastalarına benzer özellikler kazandırır.^[2] Yüksek viskozite, su bağlama kapasitesi, şişme kabiliyeti ve donma-çözülme kararlılığı gibi yalancı tahılların işlevsel özellikleri, nişasta özellikleri ve tohum morfolojisi tarafından belirlenir. Yalancı tahıllar glütensizdir ve %100 glütensiz ürünler yapmak için kullanılırlar, bu da popülerliklerini artırmıştır.^[2]

Bu tablo 1961,^[3] 2010, 2011, 2012 ve 2013 yıllarındaki bazı yalancı tahılların yıllık üretimini 2013 üretimine göre sıralanmış halde göstermektedir.^[4]

FAO istatistiklerine dahil edilmeyen, ancak yerel olarak önemli olan diğer sahte tahıllar şunlardır:

• Amarant, Afrika'da yaygın olarak yetiştirilen, eski zamanlarda Aztek İmparatorluğu'nun temel gıdalarından biri olan eski bir sahte tahıl türüdür.
• Kinoa'nın yakın akrabası olan Kañiwa veya Cañahua.

• Glüten
• Glüten intoleransı
• Glutensiz bira
• Glütensiz diyet