Sosyal anarşizm, bireysel özgürlüğü karşılıklı yardımlaşma ile bağlantılı gören anarşizmin bir dalıdır.[1][2][3][4][5][6] Sosyal anarşist düşünce özerklik ve kişisel özgürlüğün tamamlayıcısı bağlamında topluluk ve sosyal eşitliği vurgular. Bu dengeyi ademi merkeziyetçi bir federalizmde korunan ifade özgürlüğü, düşüncede etkileşim özgürlüğü ve yetki ikamesi aracılığıyla gerçekleştirmeye çalışır.
Sosyal anarşizm, anarşizmin baskın biçimi olmuştur.[7][8][9] Bir etiket veya terim olarak, sosyal anarşizm, bireyci anarşizmin aksine, anarşist teoride toplulukçu ve işbirlikçi yönlere vurgu yapan ve aynı zamanda grup düşüncesi ve kolektif uygunluk ile ilişkili otoriter toplulukçuluk biçimlerine karşı çıkan ve aralarında bir uzlaşmayı destekleyen teoriyi tanımlamak için kullanılır.
^Suissa, Judith (2001). "Anarchism, Utopias and Philosophy of Education". Journal of Philosophy of Education 35 (4). pp. 627–646. DOI:10.1111/1467-9752.00249.
^Jennings, Jeremy (1993). "Anarchism". In Eatwell, Roger; Wright, Anthony (eds.). Contemporary Political Ideologies. London: Pinter. p. 143. 9780861870967. "[A]narchism does not stand for the untrammelled freedom of the individual (as the 'anarcho-capitalists' appear to believe) but, as we have already seen, for the extension of individuality and community."
^McKay, Iain, (Ed.) (2012). An Anarchist FAQ. I/II. Stirling: AK Press. ISBN9781849351225.
^Franks, Benjamin (August 2013). Freeden, Michael; Stears, Marc (Ed.). "Anarchism". The Oxford Handbook of Political Ideologies. Oxford University Press: 393-394. doi:10.1093/oxfordhb/9780199585977.013.0001. Individualisms that defend or reinforce hierarchical forms such as the economic-power relations of anarcho-capitalism [...] are incompatible with practices of social anarchism. [...] Increasingly, academic analysis has followed activist currents in rejecting the view that anarcho-capitalism has anything to do with social anarchism.