皇甫谧皇甫 生平出于安定皇甫氏,曾祖父为东汉太尉皇甫嵩,祖父是灞陵縣令皇甫叔獻,父皇甫叔侯,舉孝廉[1]。出后叔父,徒居新安。少家贫,边耕边读。学习废寝忘食。博览儒家经典百家,人称“书淫”[2]。淡于名利。举孝廉而不行,相国征辟而不就。 晋武帝屡下诏敦促[3],皆固辞,终身不仕,潜心著述。上表,武帝赠书一车。 晚年患风痹疾[4]。 子皇甫童灵、皇甫方回。六世孫皇甫希之,桓玄時為著作郎,因桓玄樹立其為假高士而被人恥笑,被人稱為“充隱”。 逸事著作皇甫謐把古代著名的三部醫學著作,即《素問》,《針經》(即《靈樞》),《明堂孔穴針灸治要》,综合編著成《黄帝三部鍼灸甲乙經》,共10卷[6],乃中国针灸学名著。到了南北朝,才被改為12卷本。[7]。另著《帝王世纪》、《高士传》、《列女传》六卷、《玄晏春秋》、《年历》等。 近年[何时?]来,甘肃省平凉市灵台县对皇甫谧的籍地有了争议,主要是因为明末清初顾祖禹的笔误,朝那县位于固原东南误写为平凉府东南。 古文尚書的作偽嫌疑人明代學者梅鷟在其著作尚書考異中,認為《古文尚書》是皇甫謐偽作;這一觀點在後來,有支持(如清代史學家王鳴盛、李巨來等),同時也有反駁的聲音。皇甫謐與後來將古文尚書獻呈东晋元帝的梅賾,具有師承關係,其學術傳承關係為皇甫謐傳外弟梁柳,再由梁柳授城陽臧曹,臧曹再授郡守之子梅賾。在漢代亡佚的古文尚書,在東晉付現後,一直有人提出造假推測或證據,到了清代,因為嚴整的考據手段,古文尚書為後世作偽幾成定論。至二十一世紀初,尤因清華簡面世,更證其假,也因此在學術界掀起探究作偽者身分與動機的“偵探風”。[來源請求] 延伸阅读[在维基数据编辑] 註釋
|
Index:
pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve