Cova startte op veertienjarige leeftijd met atletiek. In eigen land kreeg hij al gauw de bijnaam ‘boekhouder’, niet alleen vanwege het diploma boekhouden dat hij had behaald, maar ook vanwege zijn tengere lichaamsbouw, in combinatie met de berekenende wijze waarop hij zijn races indeelde. In 1977 behaalde hij zijn eerste atletieksuccessen. Hij werd nationaal kampioen bij de junioren op de 5000 m, de afstand die hij vooralsnog verkoos boven de 10.000 m. Datzelfde jaar sloot hij zich aan bij de trainingsgroep van Giorgio Rondelli, de trainer die al gauw de exceptionele kwaliteiten van Cova onderkende om met name op de 10.000 m te domineren.
Europese successen en eerste titel
Cova verkreeg in 1982 internationale bekendheid. Bij zijn debuut op een internationaal toernooi, de Europese indoorkampioenschappen in Milaan, veroverde hij in 7.54,12 de zilveren medaille achter de DuitserPatriz Ilg, die in 7.53,50 won. Enkele weken later werd hij zevende op de wereldkampioenschappen veldlopen in Rome. Aan het eind van het baanseizoen, op de Europese kampioenschappen van 1982 in Athene in september, klopte hij op de 10.000 m verrassend de topfavoriet, de Oost-DuitserWerner Schildhauer en behaalde hij zijn eerste grote titel. Hier kwamen voor het eerst de kwaliteiten aan het licht die hem bij veel gelegenheden succes zouden bezorgen: het vermogen om de vele tempowisselingen die zijn concurrenten hem gedurende de race oplegden, te weerstaan en de ongelooflijke snelheid die hij aan het eind van een race tot aan de finish kon opbrengen. Op de 5000 m had hij op dit toernooi minder geluk. Na het nodige duw- en trekwerk tijdens de finale tussen verschillende atleten werd de Italiaan aangewezen als de voornaamste boosdoener hiervan en gediskwalificeerd.
Wereldkampioen
Het jaar daarop, op de wereldkampioenschappen van 1983 in Helsinki, werd hij niet beschouwd als topfavoriet, maar eerder als mogelijke medaillewinnaar. De finale begon heel traag met een kopgroep van dertien lopers. De groep bleef lang bijeen, totdat in de laatste ronde Schildhauer als eerste het tempo verhoogde met een krachtige versnelling. Hierdoor viel het peloton uiteen en had alleen diens landgenoot Hansjörg Kunze de kracht om mee te gaan. Er ontstond er een gat tussen de twee Duitsers en een trio achtervolgers met Cova als laatste, die het door de tempowisseling erg zwaar leek te hebben. Op 150 meter voor de finish slonk echter Schildhauers voorsprong en leek Kunze hem in te halen, terwijl de drie achtervolgers het gat wisten te dichten. Vervolgens sprintte Cova buitenom om de anderen heen en klopte als laatste Schildhauer in 28.01,04 met aan de finish een voorsprong van 0,14 seconden.
Olympische kampioen
Op de Olympische Spelen van 1984 te Los Angeles begon de finale van de 10.000 m nog trager dan op de WK. Het leek alsof niemand zijn lesje had geleerd, want Martti Vainio was de enige die een versnelling plaatste, na 7 km. Cova volgde, Vainio verslikte zich en Cova won makkelijk de olympische titel.
Cova nam tussen 1980 en 1986 in totaal zes keer deel aan de WK veldlopen. Drie keer eindigde hij bij de eerste tien, met een zevende plaats in 1982 als beste resultaat. Hoewel hij zich nooit speciaal op deze wedstrijden voorbereidde, deed hij altijd wel zijn best om een zo goed mogelijk resultaat te bereiken. Voor de Italiaan was het echter vooral een erg goede manier om zich voor te bereiden op het zomerseizoen.[1]
Titels
Olympisch kampioen 10.000 m - 1984
Wereldkampioen 10.000 m - 1983
Europees kampioen 10.000 m - 1982
Middellandse Zeespelen kampioen 5000 m - 1983
Italiaans kampioen 5000 m - 1980, 1982, 1983, 1985
