Carll Cneut studeerde grafische vormgeving aan het Sint-Lucas Instituut te Gent. Aanvankelijk werkte hij als artdirector in Antwerpen, maar in 1996 debuteerde hij als illustrator van prentenboeken met Varkentjes van marsepein met tekst van Geert De Kockere. Geleidelijk aan leert hij zijn kleurenpalet beheersen en emoties uitdrukken in kleuren en vormen. Vooral de compositie van zijn tekeningen is zijn grote sterkte, waardoor hij een wereld suggereert die veel groter is dan de grenzen van het blad. Je ziet als het ware de wereld buiten het boek in zijn tekeningen. Die zijn nooit helemaal af omdat zo de fantasie van de kinderen geprikkeld wordt. In hun eigen verbeelding kunnen ze de tekeningen aanvullen. James Ensor, Edgard Tytgat en Gustave Van de Woestijne rekent hij tot zijn voorbeelden.
Boek na boek krijgt Cneut meer greep op zowel vorm als compositie. Naarmate hij zijn technische middelen beter beheerst, gaat hij ook vrijer met het verhaal om. Hij vertelt zijn eigen verhaal in prenten, dat af en toe zelfs wat kan afwijken van het geschreven verhaal dat hij illustreert. De illustrator overschrijdt de grenzen van het verhaal, hij duikt ongegeneerd de fantasie van de lezer binnen. Absolute hoogtepunten zijn Meneer Ferdinand (op tekst van Agnes Guldemont), Roodgeelzwartwit (op tekst van Brigitte Minne), Zie ik je nog eens terug (op tekst van Ed Franck) en Dulle Griet (op tekst van Geert De Kockere).
De kunstenaar is sinds enkele jaren docent illustratie aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent. Hij geeft ook workshops op verspreide locaties. Hij stelt zich bewust open voor de input van de lezer. Via het internet kan de illustrator bijna volgen hoe zijn boeken ontvangen worden.
Werkwijze
De illustrator gaat sterk rationeel te werk. Na de eerste lezing van de tekst heeft Carll Cneut beelden of een sfeer in zijn hoofd. Hij start met één beeld ergens uit de tekst. Dan gaat hij voor en na dat beeld op zoek naar een ritme van beelden. Hij maakt dummy's van tekst en schetsen, knipt en plakt de tekst in blokken tot er een afgewerkt boek in schetsen ontstaat. Daarna wordt dit overgetekend en geschilderd zonder er nauwelijks iets aan te veranderen. Elk detail, tot het motief op de kleding, is bedacht.
Onderscheidingen
Carll Cneut viel al wat keren in de prijzen met zijn boeken. Willy werd bekroond met de Boekenpauw 2000, Woeste Mie met een Bologna Ragazzi Award Special Mention 2001. In 2002 werd Roodgeelzwartwit bekroond met een Boekenpluim en een Prix Octogone. In 2003 ontving Cneut in Nederland een Zilveren Penseel voor zijn illustraties in Het ongelooflijke liefdesverhaal van Heer Morf. In Bratislava verwierf hij een Gouden Plaque voor dit boek en Mijnheer Ferdinand. Daarnaast werd Mijnheer Ferdinand ook bekroond met een Boekenpauw en een White Raven (2004).
De kwaliteit van zijn werk bleef ook in het buitenland niet onopgemerkt. De meeste van zijn prentenboeken vonden hun weg naar andere landen en werden vertaald in het Frans, Duits, Spaans, Catalaans, Italiaans, Portugees, Braziliaans Portugees, Koreaans of Japans. Zijn boek O monster, eet mij niet op (op tekst van Carl Norac) verscheen in 2006 zelfs in elf talen tegelijk in vijftien landen.
Op 20 september 2015 werd Cneut de laureaat van de Vlaamse Cultuurprijs voor de Letteren 2014. Hij kreeg de prijs uit handen van Vlaams minister van cultuur Sven Gatz op het Eilandfestival in Antwerpen. Volgens de jury toonde de auteur en illustrator zijn meesterschap met de uitzonderlijke, persoonlijke, poëtische vertelling ‘De gouden kooi’.[2]
In 2019 werd Carll Cneut aangesteld als ereburger van de stad Wervik.
Publicaties als auteur
2002 - Het Ongelooflijk liefdesverhaal van Heer Morf (De Eenhoorn)
Publicaties als illustrator
1996 - Varkentjes van Marsepein - Geert De Kockere (De Eenhoorn)
1996 - Hotel Honde-de-bolder - Wim Vromant (De Eenhoorn)
1997 - Een straatje zonder eind - Geert De Kockere (De Eenhoorn)
