Renate van FrankrijkRenate (Renée) van Frankrijk (Blois, 25 oktober 1510 — Montargis, 12 juni 1574) was de tweede dochter van koning Lodewijk XII van Frankrijk en Anna van Bretagne. BiografieZij werd geboren op het Kasteel van Blois. Haar oudere zuster Claude en zijzelf waren de enige kinderen uit het huwelijk die in leven bleven. Als kind had zij als speelmaatje de jonge Anna Boleyn, aan wie zij steeds met tederheid en affectie bleef terugdenken. Volgens haar moeders wens had Renate van haar het hertogdom Bretagne moeten erven, maar haar vader wilde daar niet van horen en beloofde het hertogdom stiekem aan zijn toekomstige opvolger Frans I. Als tegemoetkoming kreeg Renate van Frans I het hertogdom Chartres. Haar zus Claude was korte tijd een huwelijkskandidaat voor keizer Karel V maar koning Frans I huwde zelf met haar. In februari 1515 werd Renate als gevolg van akkoorden tussen Frans en Karel V aan de laatste beloofd. Voor Frankrijk onderhandelden Antoine Duprat, Jean d'Albret, René de Savoie, Odet van Foix en Ymbert de Batarnay.[1] In 1516 koos men voor een andere bruid voor de keizer. Het werd Louise, de jongste dochter van Frans die jong zou overlijden. Huwelijk en kinderenRenate trouwde in 1528 met Ercole II d'Este, die in 1543 hertog van Ferrara werd. Uit het huwelijk werden volgende kinderen geboren:
Haar echtgenoot overleed in 1559. Als gevolg van onenigheid met haar oudste zoon, de nieuwe hertog Alfons II, besloot zij in 1560 naar Frankrijk terug te keren. Zij vestigde zich in Montargis, waar zij op 63-jarige leeftijd overleed. Kwartierstaat (voorouders)
Bronnen, noten en/of referenties
Information related to Renate van Frankrijk |