Vynohradiv
Vynohradiv (Oekraïens: Виноградів; Hongaars: Nagyszőlős; Russisch: Виноградов) is een stad in Oekraïne en maakt deel uit van de gemeente Vynohradiv in de oblast Transkarpatië. De plaats telde in 2019 25.400 inwoners. Van de stedelijke bevolking is 13,54% etnisch Hongaars, in de gemeente als totaal is dat 26,2%. De burgemeester van de stad is de Hongaar István Bocskai van de Hongaarse partij KMKSZ. In 1910 vormden de Hongaren nog ruim 76% van de bevolking, dit aandeel is door de toestroom van vele Oekraïners in de decennia na 1945 nu onder de 15% beland. Namen en locatieDeze stad heeft als gevolg van zijn ligging en geschiedenis, een aantal alternatieve namen: Nagyszőlős (Hongaars), Seleuşu Mare (Roemeens), Cивлюш (Roetheens (modern), Syvlyush), Виноградов (Russisch, Vinogradov), סעליש (Jiddisch: Seylesh, Selish), Wynohradiw (Duits). De stad ligt aan de grens met Roemenië, nabij de rivier Tisza. De afstand tot Berehove (Transkarpatië), het cultureel centrum van de Hongaarse minderheid in Oekraïne, bedraagt 35 kilometer. GeschiedenisDe plaats werd voor het eerst genoemd in 1262 met de naam Zceuleus. De Hongaarse naam Nagyszőlős ("grote wijngaard"), duidt op het belang van het district als wijngebied. De Roetheense naam Sevlush is de transliteratie van het Hongaarse woord szőlős, of wijngaard. De stad is een van de oudste in het gebied van Ugocsa, en werd bewoond door wijnmakers van het koninklijk hof. In 1329 schonk de Hongaarse koning Karel I van Hongarije privileges aan de stad, die zetel werd van een Hongaars Comitaat (provincie), wat duurde tot 1920 toen het Verdrag van Trianon werd gesloten. In 1717 werden veel bewoners gedood bij een invasie door een Tataarse horde. Rond 1880 bedroeg het aantal inwoners 4400, waaronder circa 500 Roemenen. In 1881 werd er een school voor voortgezet onderwijs geopend. In 1910 bedroeg het bevolkingsaantal 7.811 (5.943 of 76% Hongaren, 1.266 of 16% Roethenen en 540 of 7% Duitsers). Verdeeld naar religie waren de aantallen 3.311 Grieks-Katholieken (42%), 2.237 Joden (28%) en 1.124 protestanten (14%). In 1944 was er een Joods getto. In mei en juni 1944 werden de meeste Joden uit dit deel van Noord-Transylvania gedeporteerd naar Auschwitz, om kort na aankomst te worden vergast. Daaraan voorafgaand verbleven ze enkele weken in het getto. Veel gezinnen woonden daar in slechts een enkele kamer, met de opzet om verspreiding van ziekten te bevorderen. Tussen 1918 en 1940 was de stad onderdeel van Tsjechoslowakije, in 1940 namen de Hongaren het bestuur weer over. In 1944 werd de stad en verdere omgeving bezet (bevrijd) door de Sovjet-Unie, waar het in 1946 deel van werd. Daarbij kreeg het de naam Vinogradovo, of in het Oekraïens Vynohradiv, wat "druivenstad" betekent. Sinds 1990 is het deel van onafhankelijk Oekraïne. BevolkingVolgens de volkstelling van 2001 bestond de bevolking uit:[1]
Bezienswaardigheden
Bekende inwoners
Bronnen, noten en/of referenties
Zie de categorie Vynohradiv van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
|