Antiochia Pizydyjska

Antiochia Pizydyjska

Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας

Ruiny Antiochii Pizydyjskiej
Państwo	Turcja
Położenie na mapie Turcji Antiochia Pizydyjska
38°18′22″N 31°11′21″E/38,306111 31,189167
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Antiochia Pizydyjska (stgr. Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας) – starożytne miasto w Azji Mniejszej, położone na granicy Pizydii i Frygii, stolica rzymskiej prowincji Pizydia, współczesny Yalvaç.

Założone przez kolonistów z Magnezji nad Meandrem, w czasach hellenistycznych znajdowało się pod panowaniem Seleukidów. W wyniku porażki Seleukidy Antiocha III w wojnie z Rzymem w 188 p.n.e. miasto zostało formalnie ogłoszone „wolnym”, choć znalazło się w poszerzonych granicach Pergamonu – sojusznika Rzymian^[1]. W 35 p.n.e. zostało przekazane przez Marka Antoniusza Amyntasowi, królowi satelickiej Galacji, by po jego śmierci w 25 p.n.e. ponownie trafić po panowanie Rzymu^[2] jako kolonia z prawami miasta italskiego (ius Italicum) i pod nową nazwą – Cezarea^[3] [1].

Według Dziejów Apostolskich miasto odwiedził Paweł z Tarsu podczas swojej pierwszej podróży misyjnej^[4][5].

Miasto biło własne monety aż do panowania Klaudiusza Gockiego^[6].

 Zobacz też: Antiochia.

• William Smith: Dictionary of Greek and Roman Geography. Walton and Maberly, 1856, s. 147.
• Gustav Hirschfeld: Antiocheia 15. W: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. T. I. Cz. 2. Stuttgart: Metzler, 1894, s. 2446.
• Wayne G. Sayles: Ancient Coin Collecting IV: Roman Provincial Coins. F+W Media, Inc, 1998, s. 51. ISBN 978-0-87341-552-1.
• Mała encyklopedia kultury antycznej A-Z. Red. Zdzisław Piszczek. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 52. ISBN 83-01-03529-3.
• Joachim Gnilka: Paweł z Tarsu. Kraków: Wydawnictwo „M”, 2001, s. 81. ISBN 978-83-7595-054-0.