Arvid Axel Mardefelt

Arvid Axel Mardefelt

Generał piechoty
Data i miejsce urodzenia	1655 Szwecja
Data i miejsce śmierci	18 maja 1708 Litwa
Przebieg służby
Lata służby	1677–1708
Siły zbrojne	armia szwedzka
Jednostki	Södermanlands regemente
Główne wojny i bitwy	Wojna duńsko-szwedzka Wojna Francji z Ligą Augsburską III wojna północna
Multimedia w Wikimedia Commons

Arvid Axel Mardefelt (ur. 1655, zm. 18 maja 1708) – szwedzki baron, generał piechoty i poseł do Riksdagu który uważany jest za jednego z najwybitniejszych dowódców w historii „Trzech Koron”^[1].

Arvid Axel Mardefelt był synem feldmarszałka Conrada Mardefelta. Absolwent uniwersytetu w Greifswaldzie, uczestnik wojny duńsko-szwedzkiej (1675–1679), wojny Francji z Ligą Augsburską (1689–1697) i III wojny północnej (1700–1721)^[1].

W momencie wybuchu III wojny północnej dowodził wojskami szwedzkimi w Holsztynie. W czerwcu 1702 został głównodowodzącym armią szwedzką w Rzeczypospolitej. We wrześniu 1703 na czele kilkuset żołnierzy zdobył Poznań, w roku następnym skutecznie obronił miasto. W lutym 1706 wyróżnił się pod Wschową, jednak w październiku tego samego roku doznał klęski pod Kaliszem w wyniku której dostał się do niewoli z której wkrótce został wypuszczony. Nie utracił zaufania króla Szwecji Karola XII, który bardzo na niego liczył w decydującej fazie wojny z Rosją, jednak zanim do tego doszło Mardefelt który chorował na podagrę zmarł w maju 1708 na Litwie^[1].