Ariosti pobierał lekcje gry na organach i skrzypcach. W roku 1689 minoryci przyjęli go do swego zakonu, W roku 1692 uzyskał pierwszy stopień zakonny (diakon) i został organistą w kościele S. Maria dei Servi (Bolonia). Poprzez komponowanie oratorów miał pierwszy kontakt z muzyka sceniczną.
Jego pierwsza opera została wystawiona w roku 1697 (Wenecja). Od 1697 do 1703 był kompozytorem dworskim (Berlin), gdzie powstały dalsze opery. Między 1703 a 1709 służył cesarzowi Józefowi I Habsburgowi, który zanim został cesarzem był generalnym agentem Austrii we Włoszech.
Po roku 1715 przeszły sukcesy wystawień jego oper w Paryżu i Londynie, gdzie w końcu przyćmił go Georg Friedrich Händel. W roku 1719 pracował z Händlem nad nowym rodzajem kantat dla Royal Academy of Music (Londyn). Ariosti przybliżył londyńskim kompozytorom nowy instrument – violę d’amore.
Divertimenti da Camera für Violine und Violincello (wydane w Bolonii w 1695)
57 parti per Viola d'amore, pod tytułem Receuil de pièces pour la Viole d'Amour znane dzięki odpisowi, jaki sporządził szwedzki kompozytor barokowy Johan Helmich Roman, który przebywał w Londynie od 1716 do 1721. Odpis znajduje się W Szwedzkiej Bibliotece Królewskiej (Sztokholm).
