Błoniec
Błoniec (1992-2007 Błoniec-Nowa Wieś[3][4]) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój[5][6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego. Wieś sołecka - zobacz jednostki pomocnicze gminy Busko-Zdrój w BIP[7] PołożenieWieś Błoniec zlokalizowana jest na północ od Szczaworyża, u podnóża najwyższego wzniesienia w gminie Busko, stanowiącego część Garbu Pińczowskiego (nazywanego też Garbem Wójczańsko-Pińczowskim) – wzgórza Błoniec, wysokiego na 333 m n.p.m. Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny z Wiślicy do Grochowisk. Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela. HistoriaW Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego” z 1888 r. wymieniony jest Błoniec jako osada w ówczesnym powiecie stopnickim, gminie Pęczelice parafii Szczaworyż[8]. Zachował się oryginał z 1916 r. planu podziału gruntów – wydzielenia indywidualnych pastwisk dla włościan z Błońca, przechowywany obecnie u sołtysa wsi. W latach 30. XX w. na wzgórzu Błoniec wybudowano wysoką na kilkadziesiąt metrów wieżę triangulacyjną, służącą do celów pomiarowych i obserwacyjnych. W czasie II wojny uległa ona zniszczeniu. Po wojnie w jej miejscu wybudowano punkt triangulacyjny. Obecnie na wzgórzu Błoniec stoi charakterystyczny i z daleka widoczny maszt telefonii komórkowej. Okres okupacjiW latach okupacji hitlerowskiej, 30 lipca 1944 r. w stojącym po dziś dzień drewnianym domu, na końcu wsi, opodal zakrętu do wąwozu, odbyła się konferencja scaleniowa AK i BCh. Uczestniczyli w niej: ze strony AK:
ze strony Batalionów Chłopskich:
CiekawostkaDo 1993 r. Błoniec był jedyną wsią w gminie Busko-Zdrój, w której nie było żadnego krzyża czy to figury przydrożnej. Wtedy to, z inicjatywy proboszcza parafii Szczaworyż, ks. Stanisława Kondraka w centrum wsi wybudowano z głazów postument na którym ustawiono figurę Matki Boskiej z napisem „Matce Rodzin 1993 r.” Przypisy
|