Województwo kieleckie – województwo powołane do życia w myśl reformy administracyjnej wprowadzonej 1 czerwca 1975[1]. W czasie reformy administracyjnej w 1999 zostało zlikwidowane. Po reformie większa część jego obszaru znalazła się w województwie świętokrzyskim ze stolicą w Kielcach, a reszta w województwie małopolskim.
28 maja 1975 weszła w życie ustawa o dwustopniowym podziale administracyjnym państwa. Polska została podzielona na 49 województw. W 1993 województwo kieleckie miało 1 135 500 mieszkańców[2]. Składało się wówczas z 80 gmin, a na jego terenie znajdowało się 19 miast[2].
Z obszarem 9,2 tys. km² województwo kieleckie zajmowało szóste miejsce w kraju pod względem powierzchni[3].
Urzędy Rejonowe
Urzędy Rejonowe zostały powołane w 1990 roku. W województwie kieleckim powołanych zostało 6 urzędów:
Urząd Rejonowy w Busku-Zdroju dla gmin: Bejsce, Busko-Zdrój, Chmielnik, Czarnocin, Gnojno, Kazimierza Wielka, Kije, Koszyce, Michałów, Nowy Korczyn, Oleśnica, Opatowiec, Pacanów, Pińczów, Solec-Zdrój, Stopnica, Szydłów, Tuczępy, Wiślica i Złota
Urząd Rejonowy w Jędrzejowie dla gmin: Imielno, Jędrzejów, Krasocin, Małogoszcz, Nagłowice, Oksa, Sędziszów, Słupia, Sobków, Włoszczowa i Wodzisław
Urząd Rejonowy w Kielcach dla gmin: Bieliny, Bodzentyn, Chęciny, Daleszyce, Górno, Łagów, Łączna, Łopuszno, Masłów, Miedziana Góra, Morawica, Nowa Słupia, Piekoszów, Pierzchnica, Raków, Sitkówka-Nowiny, Słupia (Konecka), Strawczyn, Suchedniów i Zagnańsk oraz miasta Kielce
Urząd Rejonowy w Końskich dla gmin: Bliżyn, Końskie, Mniów, Radoszyce, Ruda Maleniecka, Smyków i Stąporków
Urząd Rejonowy w Miechowie dla gmin: Charsznica, Działoszyce, Kozłów, Książ Wielki, Miechów, Pałecznica, Racławice, Skalbmierz i Słaboszów
Urząd Rejonowy w Starachowicach dla gmin: Bałtów, Bodzechów, Brody, Kunów, Mirzec, Pawłów, Skarżysko Kościelne, Waśniów i Wąchock oraz miast: Ostrowiec Świętokrzyski, Skarżysko-Kamienna i Starachowice
↑Ustawa z dnia 28 maja 1975 r. o dwustopniowym podziale administracyjnym Państwa oraz o zmianie ustawy o radach narodowych. (Dz.U. z 1975 r. nr 16, poz. 91)