|
Bank Włoch
Bank Włoch (wł. Banca d’Italia, ang. Bank of Italy) – bank centralny Republiki Włoskiej, założony w 1893 poprzez fuzję trzech banków: Banca Toscana de Crédito, Banca Nazionale Sarda i Banca Nazionale del Regno d’Italia. Siedziba banku znajduje się w neorenesansowym XIX-wiecznym budynku Palazzo Koch w Rzymie[1]. Wraz z przyjęciem 1 stycznia 1999 przez włoski rząd waluty euro, Banca D'Italia należy do Eurosystemu składającego się z Europejskiego Banku Centralnego oraz banków centralnych państw, które należą do ESBC[2] Od 1 listopada 2011 prezesem Banku Włoch jest Ignazio Visco[3]. FunkcjeDo kluczowych zmian w funkcjonowaniu włoskiego banku centralnego doszło wraz z przyjęciem 1 stycznia 1999 przez włoski rząd waluty euro. Głównymi zadaniam należącymi do Banca d'Italia jest zapewnienie stabilności monetarnej i stabilności finansowej, dbanie o trwały rozwój gospodarki Włoch oraz uczestniczenie w decyzjach dotyczących jednolitej polityki pieniężnej w strefie euro. Banca d'Italia jest członkiem Europejskiego Systemu Banków Centralnych i uczestniczy w tworzeniu tzw. trzeciego etapu unii gospodarczo i walutowej, wchodząc w skład Eurosystemu. Pomimo przeniesienia wielu funkcji na poziom ponadnarodowy, w dalszym ciągu jest zobowiązany do zarządzania wewnętrznymi rezerwami walutowymi, odpowiada za emisje pieniądza na terytorium Włoch oraz sprawuje kontrolę nad instytucjami finansowymi i systemami płatności[4]. OrganizacjaStruktura organizacyjna Banku Włoch odzwierciedla trzy wymiary, w których działa Bank: międzynarodowy, krajowy i lokalny. Bank Włoch posiada sieć 39 oddziałów zlokalizowanych głównie w stolicach regionalnych i niektórych stolicach prowincji, m.in. w Bolonii, Neapolu, Mediolanie, Padwie czy też w Potenzie[5]. Wśród działań w charakterze lokalnym, Banca d'Italia zobowiązane jest do prowadzenia działań w zakresie[5]:
Na poziomie krajowym, administracja centralna zlokalizowana w Rzymie odpowiedzialna jest za opracowywanie strategii oraz wdrażanie wytycznych dla poszczególnych gałęzi funkcjonowania banku centralnego[6] Funkcje międzynarodowe Banca d'Italia są realizowane przez szereg przedstawicielstw zagranicznych, m.in. w Londynie, Nowym Jorku czy Tokio. Zadania są realizowane we współpracy z włoskim Ministerstwem Spraw Zagranicznych poprzez włoskie ambasady i urzędy konsularne, za pośrednictwem personelu misji dyplomatycznej (głównie attaché ds. Finansów). Zadaniem zagranicznych placówek, jak i attaché jest wzmacnianie współpracy bilateralnej, zarówno na poziomie politycznym, jak i ekonomicznym[7]. Zobacz teżPrzypisy
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||||
.jpg)
