|
Bogusław Szul-Skjöldkrona
Bogusław Maria Aleksander Szul-Skjöldkrona (ur. 13 listopada 1895 w Lipinkach, zm. 27 maja 1920 w Czetwertynówce[1]) – polski poeta i kolekcjoner tekstów piosenek, major Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 13 listopada 1895 r. w Lipnikach w rodzinie inżyniera naftowego Ludwika i Róży z domu Grohss von Rosenburg[2]. W 1913 zdał egzamin maturalny z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum III w Krakowie[3]. W 1914 roku ukończył kurs instruktorów skautingu (Skole). Studiował również medycynę i należał do Sokoła. Od 10 sierpnia 1914 roku walczył w Legionie Wschodnim, a potem w 3 pułku piechoty m.in. pod Rarańczą. Piastował stanowisko dowódcy 5. kompanii 3 pułku piechoty. W walkach pod Kołkami został raniony. Awansował kolejno na: chorążego (18 października 1914 roku), podporucznika (11 listopada 1914 roku) i porucznika (1 lipca 1916 roku)[4]. Kryzys przysięgowy zastał go w Krakowie. Przedostał się na tereny wschodnie, gdzie walczył w bitwie pod Kaniowem. W Oddziale Polskim w Archangielsku służył w plutonie oficerskim. 29 października 1918 roku został szefem sztabu Dowództwa Wojsk Polskich w północnej Rosji[5], które było częścią Armii Polskiej we Francji[1][6]. 10 grudnia 1918 roku, po wyjeździe na front oddziału majora Skokowskiego, objął dowództwo garnizonu Archangielsk[7]. Od kwietnia 1919 roku zamieszkał na stałe w Polsce, gdzie pozostawał oficerem sztabowym. W maju 1920 roku objął dowództwo I batalionu 52 pułku Strzelców Kresowych[8]. Poległ 27 maja 1920 roku pod Czetwertynówką nad Bohem osobiście prowadząc kompanię do szturmu[9]. Pochowany został w Tulczynie, a po ekshumacji w 1932 roku[10] przewieziony na warszawskie cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie[11] (kwatera A5-pomnik-2)[12]. Upamiętnienie8 lipca 1920 roku został zatwierdzony pośmiertnie z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej Armii gen. Hallera[13]. Uchodził za najwybitniejszego twórcę tekstów piosenek II Brygady Legionów. Był też zbieraczem tekstów piosenek i przyśpiewek wojskowych. Opublikował je w 1919 w tomiku Piosenki leguna-tułacza. W wierszu Odwiedziny w Mołotkowie opisał jedną z najkrwawszych bitew, jakie stoczyły Legiony Polskie[11]. Jego życiorys opisał Karol Koźmiński w książce pt. Kamienie na szaniec, wydanej w 1937[14]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||
.png){kind=small}
