Bractwo Tarasowców (ukr. Братство тарасівців) – ukraińska tajna organizacja, założona w 1891 (niektóre źródła podają rok 1892) na grobie Tarasa Szewczenki w Kaniowie.

Założycielami była grupa ukraińskich studentów - Borys Hrinczenko, Iwan Łypa, Mykoła Michnowśkyj, Witalij Borowyk, Mykoła Worony i inni.

Główne idee organizacji zostały ogłoszone w Deklaracji wiary młodych Ukraińców i opublikowane w lwowskiej gazecie „Prawda” w kwietniu 1893.

Jako główne zadanie Bractwo stawiało walkę o ukraińskie wyzwolenie narodowe i zdobycie pełnej autonomii dla wszystkich narodów zniewolonych w Imperium Rosyjskim. Domagało się również rozszerzenia nauki języka ukraińskiego w szkołach, oraz wprowadzenia go do urzędów i instytucji państwowych.

Tarasowcy rozwinęli szeroką działalność propagandową wśród studentów, młodzieży szkolnej, chłopów i robotników.

Do lata 1893 ich głównym ośrodkiem działania był Charków, ale po aresztowaniu znacznej części uczestników, zarząd przeniesiono do Kijowa. Większymi ośrodkami działania Tarasowców były również Odessa, Połtawa i Dubno.

Głównymi działaczami Bractwa byli: W. Borżkowśkyj, M. Dmytrijew, W. Samijłenko, M. Kononenko, Mychajło Kociubynski, Wołodymyr Stepanenko, B. Tymczenko, O. Czerniachiwśkyj, W. Szemet.

Bractwo Tarasowców działało do 1898. Pod wpływem idei Bractwa utworzono w 1897 Ogólnoukraińską Bezpartyjną Organizację Demokratyczną (ZUBDO), a w 1900 Rewolucyjną Partię Ukrainy (RUP).

• Липа І. - Тарасівці. (Письмо з Просвіти, ч. 11 — 12. Л. 1922;
• Самійленко В. - З укр. життя в Києві в 80 pp. XIX ст. Нова Україна, ч. 1 — 2. Прага 1923;
• Козуб С. - Коцюбинський у Братерстві Тарасівців. Твори Коцюбинського, т. 7. X. — К. 1930 — 31;
• В. В. 45-ліття Тарасівців. Літопис Червоної Калини, ч. 1 — 2. Л. 1936;
• ЯК у к А. Братерство Тарасівців. Укр. Вісник, ч. 15. Берлін 1943.