|
Bronisław Wajda (1920–2007)
Bronisław Franciszek Wajda (ur. 12 listopada 1920 w Dąbrówce Polskiej, zm. 3 marca 2007) – polski działacz kombatancki i społeczny, więzień obozów niemieckich podczas II wojny światowej. ŻyciorysUrodził się 12 listopada 1920 w Dąbrówce Polskiej pod Sanokiem[1][2]. Był synem Józefa i Józefy[2][3]. Uzyskał wykształcenie średnie[4]. Po wybuchu II wojny światowej 1939 i nastaniu okupacji niemieckiej ziem polskich jako uczeń gimnazjum został aresztowany przez Niemców na ulicy 6 maja 1940[2][5][3]. Był przetrzymywany w więzieniu sanockim do 11 maja[2][5], w więzieniu w Tarnowie[5], skąd – wraz z grupą ponad 758 młodych Polaków – 14 czerwca 1940 został przewieziony do obozu KL Auschwitz[6][5] – był to pierwszy masowy transport do Auschwitz[1][5]. W obozie otrzymał numer obozowy 182[7][1][5]. W obozie został skierowany do pracy przy produkcji elementów z cementu (niem. Betonkolonne)[8]. 15 kwietnia 1943 został wywieziony z Auschwitz[5]. W 1943 został przeniesiony do obozu KL Mauthausen-Gusen[1][5]. Tam po wyzwoleniu przez aliantów odzyskał wolność u kresu wojny 6 maja 1945[9][3]. Po wojnie powrócił do Sanoka. W 1945 został współzałożycielem sanockiego oddziału Związku byłych Więźniów Ideowo-Politycznych z czasów wojny z lat 1939–1945 (wraz z nim Arnold Andrunik, Jan Bezucha, Mieczysław Urbański) i 7 października 1945 wybrany skarbnikiem zarządu[10][3]. Po przemianowano organizacji w lutym 1947 został wybrany skarbnikiem zarządu koła w Sanoku Polskiego Związku Byłych Więźniów Politycznych Hitlerowskich Więzień i Obozów Koncentracyjnych[11], ponownie wybrany 16 marca 1948[12]. W 1949 organizację wcielono do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[13]. Jesienią 1952 został wybrany członkiem zarządu oddziału powiatowego ZBoWiD w Sanoku[14], 20 marca 1957 przewodniczącym komisji rewizyjnej[15], 7 grudnia 1958 zastępcą członka[16]. W 1965 został prelegentem tej organizacji i był nim nadal w 1979[17]. W połowie 1977 po rezygnującym J. Lassocie objął funkcję skarbnika zarządu koła miejsko-gminnego ZBoWiD w Sanoku[18], następnie formalnie wybrany na tę funkcję 23 października 1977[19], ponownie 11 maja 1980[20], 28 listopada 1982 wybrany wiceprezesem zarządu[21], o złożeniu rezygnacji motywowanej względami prywatnymi 22 marca 1983 został czasowo zwolniony z pełnienia funkcji na okres sześciu miesięcy, jednak już nie powrócił do tego zajęcia w kole Sanok, natomiast później został włączony do składu Wojewódzkiej Komisji rewizyjnej ZBoWiD[22]. Z sanockiego ZBoWiDu w 1977 został delegowany do Komisji do spraw Profilaktyki Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu[23]. Należał do PZPR[4]. W 1946 zdał maturę w I Państwowej Szkole Męskiej Stopnia Podstawowego i Licealnego w klasie o profilu humanistycznym[24]. W 1982 jako emeryt został wybrany ławnikiem sądowym w Sanoku[25].  Bronisław Wajda zmarł 3 marca 2007. Jego żoną była Zofia (1923–2009). Oboje zostali pochowani na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Osoba Bronisława Wajdy została opisana w książce wspomnieniowej Jerzego Ptakowskiego pt. Oświęcim bez cenzury i bez legend (1985)[8]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||
.jpg)
