W 2007 zajęła trzecie miejsce w piątej edycji kanadyjskiej wersji programu Idol, a w następnym roku wydała album pt. Tug of War. Światową popularność zyskała w 2012 roku wydaniu singla „Call Me Maybe”, który osiągnął sukces komercyjny, docierając do pierwszego miejsca list przebojów m.in. w USA, Kanadzie i Australii oraz Wielkiej Brytanii i innych krajach Europy. Piosenką promowała swój drugi album pt. Kiss, na którym umieściła także przebój „Good Time” nagrany z Owl City. W 2015 wylansowała hit „I Really Like You”, którym promowała album pt. Emotion inspirowany stylistyką lat 80. i brzmieniami alternatywnymi. W 2019 wydała czwarty album w karierze – Dedicated, która spotkała się z pozytywnym przyjęciem od krytyków.
Urodziła się w niewielkiej miejscowości Mission w regionie Kolumbia Brytyjska w Kanadzie, jako druga z trójki dzieci. Jej rodzicami są Larry Jepsen i Alexandra z domu Lanzarotta, którzy mają duńskie i brytyjskie pochodzenie. Uczęszczała do Heritage Park Secondary School w Mission, a następnie uczyła się w Canadian College of Performing Arts w Victorii. Później zamieszkała w Vancouverze, gdzie pracowała w kawiarni jako barista i organizatorka występów typu „open mike”.
W 2007 zajęła trzecie miejsce w finale piątej edycji programu Idol. Wkrótce nagrała materiał demo, dzięki któremu udało jej się podpisać kontrakt z wytwórnią 604 Records. Latem 2008 wydała cover piosenki „Sunshine on My Shoulders” Johna Denvera jako swój pierwszy singiel[3]. Kompozycja znalazła się na jej debiutanckim albumie Tug of War, wydanym 30 września 2008, który zawierał mieszankę popu i folku. Płyta nie była sukcesem komercyjnym, ale dwa kolejne promujące ją single, „Tug of War” i „Bucket”, dostały się do top 40 kanadyjskiej listy sprzedaży. W 2009 Jepsen wyruszyła w trasy koncertowe po Kanadzie z artystami, takimi jak Marianas Trench, Shiloh Hoganson, The Mission District i The New Cities[4][5].
Jepsen (2012)
We wrześniu 2011 wydała singiel „Call Me Maybe”, który osiągnął sukces początkowo tylko w Kanadzie. O piosence zrobiło się głośniej za sprawą Justina Biebera i Seleny Gomez, którzy tweetowali o niej[6][7]. Jepsen podpisała kontrakt z wytwórnią School Boy Records, której założycielem jest menedżer Biebera, Scooter Braun[8]. Dzięki temu w 2012 roku singiel „Call Me Maybe” zdobył olbrzymią międzynarodową popularność i dotarł na pierwsze miejsca list przebojów w kilkunastu krajach na całym świecie, m.in. w USA, Kanadzie, Australii, Wielkiej Brytanii i licznych krajach Europy. W międzyczasie Carly supportowa zespół Hanson podczas ich tournée i zadebiutowała w amerykańskiej telewizji wykonując „Call Me Maybe” w The Ellen DeGeneres Show[9]. Piosenka ta znalazła się na EP-ce Curiosity oraz kolejnym albumie Jepsen, Kiss, wydanym jesienią. Utrzymana w stylistyce dance-pop i teen pop płyta Kiss zawierała także kolejny światowy przebój, „Good Time”, nagrany z Owl City, i uplasowała się w top 10 m.in. w USA, Kanadzie, Australii, Japonii i Wielkiej Brytanii. Krążek promowały też single „This Kiss”, który nie osiągnął jednak spodziewanego sukcesu, i „Tonight I’m Getting Over You”, cieszący się dość dużą popularnością w Europie. Artystka zdobyła w tamtym czasie liczne nagrody, m.in. jedną American Music Award, trzy nagrody Juno oraz dwie Billboard Music Awards. W 2013 roku wyruszyła w solową trasę The Summer Kiss Tour i wydała dwa nowe single: „Take a Picture” we współpracy z Coca-Colą oraz własną wersję „Part of Your World” z filmu Mała SyrenkaDisneya. W 2014 wzięła udział w nowej adaptacji sztuki KopciuszekRicharda Rodgersa i Oscara Hammersteina II na Broadwayu.
W marcu 2015 wydała singiel „I Really Like You”, w teledysku do którego wystąpili Tom Hanks i Justin Bieber. Singiel spotkał się z sukcesem na listach przebojów, docierając do top 5 w Japonii, Wielkiej Brytanii i Irlandii, choć niektórzy skrytykowali słowa piosenki[10][11]. Latem premierę miał kolejny singiel, „Run Away with Me”, który pomimo bardzo pozytywnych opinii krytyków nie powtórzył sukcesu poprzednika. Jepsen w czerwcu 2015 wydała album pt. Emotion, który został pozytywnie przyjęty przez krytyków i wysoko oceniony przez magazyny muzyczne[12], ale odniósł nieduży sukces komercyjny, choć na rynku japońskim sprzedał się w nakładzie większym niż 100 tysięcy kopii i uzyskał status złotej płyty. Jepsen jesienią wydała trzeci singiel z Emotion – „Your Type”, który poniósł komercyjną porażkę. Piosenkarka wyruszyła w trasę koncertową Gimmie Love Tour, poza tym wystąpiła w telewizyjnej adaptacji filmu Grease na amerykańskim kanale Fox i nagrała piosenkę „Everywhere You Look” do serialu komediowego Pełniejsza chata. Latem 2016 wydała EP-kę pt. Emotion: Side B będącą zbiorem piosenek, które nie trafiły na poprzedni album. Wydawnictwo spotkało się z dobrym odbiorem krytyków[13]. Pod koniec roku do kin trafił film animowany Balerina, w którym Jepsen udzieliła głosu jednej z postaci, a w ścieżce dźwiękowej znalazł się jej utwór „Cut to the Feeling”, który wiosną 2017 wydała jako singiel.
Jesienią 2018 wydała singiel „Party for One”, która nie podbiła list przebojów. W lutym 2019 premierę miał podwójny singiel z utworami „Now That I Found You” i „No Drug like Me”, który osiągnął niewielki sukces w Japonii. W maju tego samego roku premierę miał jej czwarty album – Dedicated, na którym prezentowała brzmienie podobne do tego znanego z Emotions. Za krążek uzyskała dobre recenzje[14], jednak nie osiągnęła sukcesu sprzedażowego, a promujący go singiel „Too Much” poniósł klęskę na listach przebojów. W tym samym miesiącu Jepsen wyruszyła w trasę koncertową o nazwie The Dedicated Tour. Piosenka „OMG”, nagrana w duecie z DJ-em Gryffinem na jego album Gravity, dotarła do 1. miejsca amerykańskiej listy klubowej. Na początku roku 2020 Carly wydała singiel „Let’s Be Friends”, a następnie płytę Dedicated Side B, składającą się z niepublikowanych wcześniej utworów z sesji nagraniowych do Dedicated. Album otrzymał pozytywne recenzje[15]. Pod koniec roku wydała świąteczny singiel „It’s Not Christmas Till Somebody Cries”.
W październiku 2022 wydała album The Loneliest Time, który promowała singlami: „Western Wind”, „Beach House” i tytułowym utworem nagranym w duecie z Rufusem Wainwrightem. Płyta dostała pozytywne recenzje[16] i weszła do top 20 list sprzedaży w Kanadzie, USA i Wielkiej Brytanii. Jepsen promowała album trasą koncertową o nazwie So Nice. W lipcu 2023 ukazało się wydawnictwo The Loveliest Time, zawierające piosenki powstałe w czasie sesji nagraniowych do poprzedniej płyty. Album nie wszedł na główne listy przebojów, jednak otrzymał przychylne recenzje[17].
Życie prywatne
W latach 2012–2013 pozostawała w związku na odległość z amerykańskim piosenkarzem Matthew Komą[18]. Jej następnym partnerem był fotograf David Kalani Larkins[19], następnie związała się z brytyjskim kompozytorem Jamesem Flanniganem[20].
Jej młodzieńczy sposób ubierania się był krytykowany przez media jako niestosowny do wieku[21].
↑ abcd一般社団法人 日本レコード協会. Recording Industry Association of Japan. [dostęp 2020-03-30]. (jap.). (Wybierz '2014年8月' w menu dla „Call Me Maybe”, '2017年6月' dla „Good Time”, '2019年5月' dla „I Really Like You”, oraz '2018年7月' dla „Cut to the Feeling”.)
.jpg)
_(cropped).jpg)
.jpg)
