Carol Heiss

Carol Heiss (1960)
Reprezentacja	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1940 Nowy Jork
Konkurencja	Solistki
Trener	Pierre Brunet, Andrée Brunet[1]
Klub	SC of New York
Zakończenie kariery	1960
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Squaw Valley 1960 łyżwiarstwo figurowe (solistki) srebro Cortina d’Ampezzo 1956 łyżwiarstwo figurowe (solistki) Mistrzostwa świata złoto Garmisch-Partenkirchen 1956 solistki złoto Colorado Springs 1957 solistki złoto Paryż 1958 solistki złoto Colorado Springs 1959 solistki złoto Vancouver 1960 solistki srebro Wiedeń 1955 solistki Mistrzostwa Ameryki Północnej złoto Rochester 1957 solistki złoto Toronto 1959 solistki srebro Cleveland 1953 solistki srebro Regina 1955 solistki
Multimedia w Wikimedia Commons

Carol Elizabeth Heiss, po mężu Jenkins (ur. 20 stycznia 1940 w Nowym Jorku) – amerykańska łyżwiarka figurowa, startująca w konkurencji solistek. Mistrzyni olimpijska ze Squaw Valley (1960)^[2], wicemistrzyni olimpijska z Cortina d’Ampezzo (1956)^[3], 5-krotna mistrzyni świata (1956–1960), dwukrotna mistrzyni Ameryki Północnej (1957, 1959) oraz 4-krotna mistrzyni Stanów Zjednoczonych (1957–1960)^[4]. Po zakończeniu kariery amatorskiej w 1960 roku wystąpiła w filmie, a następnie została trenerką łyżwiarstwa^[4].

W 1958 roku została pierwszą kobietą, która skoczyła w zawodach podwójnego axla^[1].

Carol Heiss rozpoczęła naukę jazdy na łyżwach w wieku 4 lat na sezonowym lodowisku w Long Island^[1]. Przez następne dwa lata należała do klubu Brooklyn Ice Palace, zaś później łyżwiarstwo figurowe zaczęło uprawiać jej młodsze rodzeństwo i wszyscy razem przenieśli się do klubu SC of New York^[1]. Początkowo była trenowana przez Andrée Brunet, zaś po roku otrzymała szansę na treningi pod okiem męża Andrée, Pierre Bruneta, który był jej trenerem przez całą karierę^[1].

W latach 1953–1956 regularnie stawała na drugim stopniu podium mistrzostw Stanów Zjednoczonych, czterokrotnie ustępując Tenley Albright^[1]. W tym czasie Carol zdobyła wicemistrzostwo świata 1955 w Wiedniu oraz dwa srebrne medale mistrzostw Ameryki Północnej (1953, 1955). Na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 w Cortinie d’Ampezzo po raz kolejny przegrała jedynie z rodaczką Albright i zdobyła wicemistrzostwo olimpijskie. Dopiero na mistrzostwach świata 1956 w Garmisch-Partenkirchen Heiss po raz pierwszy pokonała Albright i zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzyni świata^[1].

Po igrzyskach do Heiss zgłosił się przedstawiciel rewii łyżwiarskiej Ice Capades, który zaproponował jej przejście na karierę zawodową^[1]. Oznaczałoby to zakończenie amatorskich występów Heiss w zawodach, zaś w tamtych czasach nawet podejrzenia o podpisanie kontraktu zawodowego mogły oznaczać dla łyżwiarza wykluczenie z możliwości kontynuowania rywalizacji o medale^[1]. Pomimo dużych potrzeb finansowych rodziny ze względu na kosztowne lekcje łyżwiarstwa i chorobę matki, to właśnie Marie Heiss, matka Carol, poprosiła córkę o podjęcie dalszej walki o tytuł mistrzyni olimpijskiej^[4]. Marie Heiss zmarła na raka w październiku 1956 roku, gdy Carol miała zaledwie 16 lat^[4]. W trudnym czasie otrzymała wsparcie od trenera Bruneta i jego żony, którego uważała za swojego „drugiego ojca”^[1].

Carol uszanowała prośbę matki kontynuując karierę amatorską i przez kolejne cztery lata była niepokonana zarówno w zawodach krajowych jak i międzynarodowych. Zdobyła dwa złote medale mistrzostw Ameryki Północnej (1957, 1959), cztery tytuły mistrzyni Stanów Zjednoczonych (1957–1960) oraz dołożyła do tytułu mistrzyni świata z 1956 roku kolejne cztery.

Na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1960 w Squaw Valley jechała jako faworytka do złota. Podczas ceremonii otwarcia igrzysk została wybrana do wygłoszenia mowy w imieniu sportowców. 23 lutego została mistrzynią olimpijską.

Jej ostatnim występem amatorskim były mistrzostwa świata 1960 w Vancouver, gdzie piątym tytułem mistrzyni świata zakończyła karierę^[1]. Carol nie chciała kontynuować kariery ze względu na duże wydatki z nią związane^[1]. Ponadto od sierpnia 1959 roku była sekretnie zaręczona z Hayesem Alanem Jenkinsem z którym spotykała się od 16. roku życia. Jenkins, zanim poprosił ją o rękę, zapytał o zgodę jej ojca oraz trenera Pierre Bruneta^[1].

Jej rodzice pochodzili z Niemiec i wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych w latach 30. XX wieku^[1]. Jej ojciec pracował jako piekarz, zaś jej matka Marie Heiss zmarła na raka, gdy Carol miała 16 lat^[4]. Jej młodsze rodzeństwo, siostra Nancy i brat Bruce, także trenowali łyżwiarstwo figurowe^[1].

W 1960 roku studiowała anglistykę na Uniwersytecie Nowojorskim^[5]. W 1960 roku wyszła za mąż za Hayesa Alana Jenkinsa, mistrza olimpijskiego 1956 w konkurencji solistów. Mają troje dzieci^[6].

• Światowa Galeria Sławy Łyżwiarstwa Figurowego – 1976^[7]
• Amerykańska Galeria Sławy Łyżwiarstwa Figurowego – 1976^[8][9]

• Sports Reference – Carol Heiss. Sports Reference. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).