Data i miejsce urodzenia
2 lutego 1993 Innsbruck
Klub
SV Innsbruck Bergisel
Wzrost
169 cm[1]
Debiut w PŚ
4 stycznia 2015 w Innsbrucku (50. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ
3 stycznia 2016 w Innsbrucku (29. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ
18 listopada 2017 w Wiśle (2. miejsce – drużynowo)
Rekord życiowy
216,5 m na Kulm w Tauplitz (13 stycznia 2018)[2]
Dorobek medalowy
Inne nagrody
Clemens Aigner (ur. 2 lutego 1993 w Innsbrucku [1] ) – austriacki skoczek narciarski , reprezentant klubu SV Innsbruck Bergisel . Zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2016/2017 i 2018/2019 oraz Letniego Pucharu Kontynentalnego 2024 , drugi zawodnik klasyfikacji generalnej PK w sezonach 2015/2016 i 2019/2020 . Drużynowy brązowy medalista Zimowej Uniwersjady 2013 , medalista mistrzostw kraju , olimpijczyk (2018).
Przebieg kariery
Do 2016
W cyklu FIS Cup zadebiutował w lutym 2010, pierwsze punkty zdobywając w lipcu tego samego roku w Villach[3] . W 2012 rozpoczął starty w Pucharze Kontynentalnym . Wśród najlepszych 30 zawodników po raz pierwszy znalazł się w swoim drugim starcie, 29 stycznia w Bischofshofen, po zajęciu 28. miejsca[4] .
18 grudnia 2013 wraz z Danielem Huberem i Davidem Unterbergerem zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2013 [5] . W konkursach indywidualnych zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2013/2014 startował również w Pucharze Kontynentalnym, w najlepszym występie – w styczniu 2014 w Courchevel – zajmując 6. miejsce[6] .
Latem 2014 zadebiutował w Letnim Grand Prix , dwukrotnie zdobywając punkty w zawodach w Hakubie (27. i 25. miejsce). 4 stycznia 2015 w Innsbrucku po raz pierwszy wystartował w konkursie Pucharu Świata , zajmując 50. miejsce[7] . 3 stycznia 2016 w tej samej miejscowości zdobył pierwsze punkty cyklu, zajmując 29. miejsce[8] .
Pięciokrotnie stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego 2015/2016 , odnosząc jedno zwycięstwo – 27 grudnia 2015 w Engelbergu[8] . W 25 startach zgromadził 805 punktów, co pozwoliło mu na zajęcie 2. pozycji w klasyfikacji generalnej, ze stratą 13 punktów do Toma Hilde [9] .
Sezon 2016/2017
Podczas Letniego Grand Prix 2016 trzykrotnie kończył zawody w najlepszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, we wrześniu w Czajkowskim [10] .
Zimową część sezonu 2016/2017 rozpoczął od startów w Pucharze Świata. W początkowych zawodach nie zdobywał jednak punktów i został przeniesiony do Pucharu Kontynentalnego. Tam w styczniu czterokrotnie stanął na podium. W pierwszej połowie lutego ponownie wystartował w zawodach najwyższej rangi, między innymi dwukrotnie zajmując 15. miejsce w Pucharze Świata w Pjongczangu . W marcu cztery razy z rzędu zwyciężył w zawodach PK. Łącznie w Pucharze Kontynentalnym 2016/2017 11 razy stał na podium, w tym 7 na najwyższym jego stopniu[10] . Pozwoliło mu to na zwycięstwo w cyklu z przewagą ponad 200 punktów nad drugim Miranem Zupančičem [11] .
Sezon 2017/2018
W zimowej części sezonu 2017/2018 regularnie występował w Pucharze Świata. 10 razy zdobył punkty cyklu, a w najlepszym występie – 13 stycznia 2018 w Tauplitz – zajął 7. miejsce[12] . W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2017/2018 zajął 29. pozycję ze 104 punktami[13] . Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018 , gdzie zajął 18. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie. Wystąpił także na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 , zajmując 31. pozycję indywidualnie na skoczni dużej[12] .
Sezon 2018/2019
W Letnim Grand Prix 2018 najwyżej klasyfikowany był na 7. pozycji, we wrześniu w Hinzenbach . W zimowej części sezonu 2018/2019 na przemian startował w Pucharze Świata i Pucharze Kontynentalnym. W tym pierwszym cyklu w większości występów nie zdobył punktów. Najwyżej klasyfikowany był na mamuciej skoczni w Oberstdorfie , na 17. miejscu. Z kolei w Pucharze Kontynentalnym 2018/2019 siedmiokrotnie zwyciężył, dwa razy był drugi i raz trzeci[14] . Zajął 1. miejsce w całym cyklu, z 977 punktami o 82 wyprzedzając drugiego Aleksandra Zniszczoła [11] .
Lata 2019–2021
W sezonie 2019/2020 w Pucharze Świata punkty zdobył raz w czterech startach – był 26. w zawodach w Bischofshofen . W trakcie sezonu występował głównie w Pucharze Kontynentalnym, gdzie odniósł trzy zwycięstwa, jak również zajął trzykrotnie drugie i trzykrotnie trzecie miejsce[15] . W Pucharze Kontynentalnym 2019/2020 zdobył 931 punktów i zajął 2. miejsce w klasyfikacji generalnej ze stratą 154 punktów do Clemensa Leitnera [11] .
W sezonie 2020/2021 uzyskał wyniki znacznie gorsze od tych z poprzednich lat. Nie startował w Pucharze Świata, a w Pucharze Kontynentalnym nie zdobył punktów. Występował głównie w FIS Cupie, gdzie najwyżej sklasyfikowany był na 4. miejscu[16] .
Sezon 2021/2022
W sezonie 2021/2022 występował na wszystkich poziomach międzynarodowych zawodów pucharowych. W Pucharze Świata kilkukrotnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany indywidualnie był na 11. pozycji, którą zajął w styczniu 2022 w Bischofshofen (w ramach 70. Turnieju Czterech Skoczni ) oraz w Zakopanem[17] . W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2021/2022 zajął 35. miejsce ze 153 punktami[13] . W Pucharze Kontynentalnym raz zajął 2. i raz 3. miejsce, a w FIS Cupie siedmiokrotnie stawał na podium, trzykrotnie zwyciężając[17] .
Sezon 2022/2023
Sezon zimowy 2022/2023 rozpoczął od startów w Pucharze Kontynentalnym, grudniowe zawody tego cyklu dwukrotnie kończąc na podium – zajął 2. i 3. miejsce w Engelbergu. Wystąpił w zawodach 71. Turnieju Czterech Skoczni w Bischofshofen, które ukończył na 10. pozycji i w dalszej części sezonu występował głównie w Pucharze Świata. Jeszcze trzykrotnie zajął w tym cyklu lokaty w najlepszej dziesiątce – wynik z Bischofshofen powtórzył w styczniu 2023 w Zakopanem i w marcu w Lillehammer, a lutowy konkurs w Râșnovie ukończył na 8. miejscu[18] . W klasyfikacji generalnej sezonu 2022/2023 Pucharu Świata znalazł się na 29. pozycji z 227 punktami[13] .
Sezon 2023/2024
W otwierającym Letnie Grand Prix 2023 konkursie w Courchevel zajął 5. miejsce. W zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2023 trzykrotnie stawał na podium, po razie zajmując 1., 2. i 3. pozycję[19] .
Sezon zimowy 2023/2024 rozpoczął w Pucharze Świata, ale po pierwszym weekendzie w Ruce trafił do Pucharu Kontynentalnego. Tam w czterech grudniowych zawodach trzykrotnie stanął na podium: raz na pierwszym i dwa razy na trzecim stopniu. Do zawodów najwyższej rangi powrócił na 72. Turniej Czterech Skoczni . W kolejnych jego konkursach zajął 19., 12., 9. i najwyższe w dotychczasowej karierze 6. miejsce, a cały turniej ukończył na 8. pozycji. Starty w Pucharze Świata kontynuował w styczniu i lutym 2024, najwyżej klasyfikowanym będąc na 14. lokacie[19] . Znalazł się w kadrze austriackiej na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2024 , ale nie wystąpił w żadnym konkursie[20] . W marcu w konkursach Pucharu Kontynentalnego 2023/2024 trzykrotnie zwyciężył i raz zajął 2. miejsce[19] . Sezon 2023/2024 Pucharu Świata ukończył na 32. pozycji w klasyfikacji generalnej ze 165 punktami[13] .
Mistrzostwa Austrii
Siedmiokrotnie stawał na podium mistrzostw Austrii . Indywidualnie zajął trzecie miejsce w zawodach na skoczni normalnej w 2014 [21] i 2018 [22] oraz na obiekcie normalnym i dużym w 2024 [23] [24] . W zawodach drużynowych, reprezentując Tyrol , w 2012 zdobył brązowy[25] , w 2015 – srebrny[26] , a w 2016 – złoty medal[27] .
Indywidualnie
Starty C. Aignera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Indywidualnie
Drużynowo
Starty C. Aignera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Skok 3
Skok 4
Nota
Strata
Zwycięzca
18.
19–20 stycznia
2018
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-200
HS-235
indywid.
202,0 m
181,5 m
194,5 m
–[b]
524,5 pkt
127,4 pkt
Daniel-André Tande
5.
21 stycznia
2018
Oberstdorf
im. Heiniego Klopfera
K-200
HS-235
druż.[a]
200,0 m
202,0 m
1488,8 pkt (360,5 pkt )
173,4 pkt
Norwegia
Indywidualnie
Drużynowo
Starty C. Aignera na uniwersjadzie – szczegółowo
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
13.
14 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
indywid.
94,5 m
97,5 m
242,5 pkt
27,8 pkt
Sami Niemi
12.
17 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
druż. miesz.[c]
97,5 m
93,5 m
365,6 pkt (241,2 pkt )
142,5 pkt
Rosja I
3.
18 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-106
druż.[d]
96,5 m
97,5 m
721,9 pkt (244,6 pkt )
33,6 pkt
Polska
20.
20 grudnia
2013
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-120
HS-134
indywid.
117,5 m
115,5 m
223,5 pkt
55,1 pkt
Krzysztof Biegun
Miejsca w klasyfikacji generalnej
stan na 2 lutego 2025
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP
stan po zakończeniu LGP 2024
Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP
stan po zakończeniu LGP 2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
27 grudnia
2015
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-137
129,0 m
133,0 m
284,2 pkt
2.
21 stycznia
2017
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
133,5 m
140,0 m
238,4 pkt
3.
28 stycznia
2017
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
139,5 m
139,5 m
296,5 pkt
4.
4 marca
2017
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
141,5 m
137,0 m
283,9 pkt
5.
5 marca
2017
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
146,5 m
139,5 m
283,4 pkt
6.
11 marca
2017
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
131,0 m
133,0 m
255,9 pkt
7.
12 marca
2017
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
130,0 m
131,0 m
243,8 pkt
8.
19 marca
2017
Czajkowskij
Snieżynka
K-95
HS-106
98,0 m
99,0 m
264,2 pkt
9.
12 stycznia
2019
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-142
137,0 m
138,0 m
286,0 pkt
10.
18 stycznia
2019
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
132,5 m
127,5 m
229,5 pkt
11.
19 stycznia
2019
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
126,5 m
133,0 m
249,4 pkt
12.
20 stycznia
2019
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
144,0 m
138,0 m
292,7 pkt
13.
15 lutego
2019
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
136,5 m
132,0 m
285,7 pkt
14.
16 lutego
2019
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
131,5 m
133,0 m
300,5 pkt
15.
23 lutego
2019
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
115,5 m
115,0 m
277,3 pkt
16.
12 stycznia
2020
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-142
142,0 m
136,5 m
266,7 pkt
17.
15 lutego
2020
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
133,0 m
129,5 m
264,7 pkt
18.
16 lutego
2020
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
144,0 m
136,0 m
235,5 pkt
19.
10 grudnia
2023
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
132,0 m
134,5 m
268,9 pkt
20.
2 marca
2024
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
134,0 m
135,0 m
267,0 pkt
21.
3 marca
2024
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
130,5 m
140,0 m
273,0 pkt
22.
16 marca
2024
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
136,5 m
135,5 m
268,3 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
16 stycznia
2015
Sapporo
Miyanomori
K-90
HS-100
94,5 m
91,0 m
239,0 pkt
3.
12,0 pkt
Miran Zupančič
2.
27 grudnia
2015
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-137
129,0 m
133,0 m
284,2 pkt
1.
–
3.
28 grudnia
2015
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-137
128,5 m
134,5 m
284,4 pkt
2.
12,5 pkt
Tom Hilde
4.
7 lutego
2016
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-139
132,0 m
128,0 m
259,0 pkt
3.
17,0 pkt
Philipp Aschenwald
5.
13 lutego
2016
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
121,0 m
123,5 m
236,2 pkt
3.
19,0 pkt
Ulrich Wohlgenannt
6.
21 lutego
2016
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
125,0 m
129,0 m
227,0 pkt
3.
2,1 pkt
Florian Altenburger
7.
8 stycznia
2017
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-140
137,0 m
128,0 m
246,8 pkt
3.
14,5 pkt
Viktor Polášek
8.
21 stycznia
2017
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
133,5 m
140,0 m
238,4 pkt
1.
–
9.
28 stycznia
2017
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
139,5 m
139,5 m
296,5 pkt
1.
–
10.
29 stycznia
2017
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-140
132,5 m
138,5 m
258,8 pkt
3.
2,8 pkt
Tomáš Vančura
11.
26 lutego
2017
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
132,5 m
132,5 m
258,3 pkt
3.
1,2 pkt
Stefan Huber
12.
4 marca
2017
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
141,5 m
137,0 m
283,9 pkt
1.
–
13.
5 marca
2017
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
146,5 m
139,5 m
283,4 pkt
1.
–
14.
11 marca
2017
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
131,0 m
133,0 m
255,9 pkt
1.
–
15.
12 marca
2017
Zakopane
Wielka Krokiew
K-120
HS-134
130,0 m
131,0 m
243,8 pkt
1.
–
16.
18 marca
2017
Czajkowskij
Snieżynka
K-95
HS-106
100,5 m
101,5 m
263,6 pkt
3.
5,4 pkt
Constantin Schmid
17.
19 marca
2017
Czajkowskij
Snieżynka
K-95
HS-106
98,0 m
99,0 m
264,2 pkt
1.
–
18.
12 stycznia
2019
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-142
137,0 m
138,0 m
286,0 pkt
1.
–
19.
12 stycznia
2019
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-142
129,0 m
130,5 m
259,1 pkt
2.
2,2 pkt
Žiga Jelar
20.
18 stycznia
2019
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
132,5 m
127,5 m
229,5 pkt
1.
–
21.
19 stycznia
2019
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
126,5 m
133,0 m
249,4 pkt
1.
–
22.
20 stycznia
2019
Sapporo
Ōkurayama
K-123
HS-137
144,0 m
138,0 m
292,7 pkt
1.
–
23.
15 lutego
2019
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
136,5 m
132,0 m
285,7 pkt
1.
–
24.
16 lutego
2019
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
131,5 m
133,0 m
300,5 pkt
1.
–
25.
23 lutego
2019
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
115,5 m
115,0 m
277,3 pkt
1.
–
26.
24 lutego
2019
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
114,5 m
112,5 m
275,9 pkt
2.
2,3 pkt
Marius Lindvik
27.
2 marca
2019
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
127,5 m
134,0 m
256,8 pkt
3.
11,5 pkt
Marius Lindvik
28.
7 grudnia
2019
Vikersund
Vikersundbakken
K-105
HS-117
114,5 m
115,0 m
268,6 pkt
3.
12,5 pkt
Taku Takeuchi
29.
11 stycznia
2020
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-142
129,0 m
131,5 m
272,6 pkt
3.
15,0 pkt
Clemens Leitner
30.
12 stycznia
2020
Bischofshofen
Paul-Ausserleitner-Schanze
K-125
HS-142
142,0 m
136,5 m
266,7 pkt
1.
–
31.
19 stycznia
2020
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
126,5 m
136,5 m
243,1 pkt
2.
4,0 pkt
Robin Pedersen
32.
15 lutego
2020
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
133,0 m
129,5 m
264,7 pkt
1.
–
33.
16 lutego
2020
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
144,0 m
136,0 m
235,5 pkt
1.
–
34.
22 lutego
2020
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-104
102,0 m
103,0 m
275,6 pkt
2.
5,5 pkt
Maciej Kot
35.
23 lutego
2020
Predazzo
Trampolino Dal Ben
K-95
HS-104
100,5 m
104,0 m
273,7 pkt
2.
0,6 pkt
Maciej Kot
36.
29 lutego
2020
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
133,0 m
135,5 m
274,1 pkt
3.
4,5 pkt
Clemens Leitner
37.
28 grudnia
2021
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
140,0 m
115,5 m
270,7 pkt
2.
1,7 pkt
Sondre Ringen
38.
13 lutego
2022
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
110,0 m
110,5 m
249,0 pkt
3.
2,3 pkt
Kacper Juroszek
39.
27 grudnia
2022
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
133,5 m
136,5 m
293,2 pkt
2.
1,1 pkt
Benjamin Østvold
40.
28 grudnia
2022
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
133,0 m
136,5 m
293,8 pkt
3.
5,0 pkt
Benjamin Østvold
41.
9 grudnia
2023
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
129,0 m
133,5 m
252,6 pkt
3.
6,4 pkt
Luca Roth
42.
10 grudnia
2023
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
132,0 m
134,5 m
268,9 pkt
1.
–
43.
16 grudnia
2023
Ruka
Rukatunturi
K-120
HS-142
142,0 m
141,5 m
280,7 pkt
3.
6,0 pkt
Clemens Leitner
44.
2 marca
2024
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
134,0 m
135,0 m
267,0 pkt
1.
–
45.
3 marca
2024
Planica
Bloudkova velikanka
K-125
HS-138
130,5 m
140,0 m
273,0 pkt
1.
–
46.
16 marca
2024
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
136,5 m
135,5 m
268,3 pkt
1.
–
47.
17 marca
2024
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
134,0 m
144,0 m
296,1 pkt
2.
3,4 pkt
Paweł Wąsek
48.
27 grudnia
2024
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
132,5 m
128,5 m
296,0 pkt
2.
24,9 pkt
Felix Hoffmann
49.
28 grudnia
2024
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
133,5 m
127,0 m
289,1 pkt
2.
3,0 pkt
Manuel Fettner
stan na 2 lutego 2025
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
29 sierpnia
2015
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
101,5 m
98,5 m
232,5 pkt
2.
7 października
2023
Lake Placid
MacKenzie Intervale
K-115
HS-128
122,0 m
132,0 m
273,4 pkt
3.
10 sierpnia
2024
Hinterzarten
Rothaus-Schanze
K-99
HS-109
107,5 m
103,5 m
263,9 pkt
4.
11 sierpnia
2024
Hinterzarten
Rothaus-Schanze
K-99
HS-109
106,5 m
110,0 m
266,4 pkt
5.
21 września
2024
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
113,0 m
105,0 m
259,0 pkt
6.
22 września
2024
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
114,5 m
118,0 m
284,4 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
28 sierpnia
2015
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
93,0 m
96,0 m
230,0 pkt
3.
3,6 pkt
Klemens Murańka
2.
29 sierpnia
2015
Frenštát
Areal Horečky
K-95
HS-106
101,5 m
98,5 m
232,5 pkt
1.
–
3.
1 lipca
2016
Kranj
Bauhenk
K-100
HS-109
105,0 m
110,5 m
298,9 pkt
3.
6,9 pkt
Peter Prevc
4.
17 września
2016
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
113,5 m
110,5 m
254,7 pkt
2.
16,6 pkt
Markus Eisenbichler
5.
8 września
2018
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
113,5 m
111,5 m
257,1 pkt
3.
14,4 pkt
Philipp Aschenwald
6.
16 września
2023
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
106,5 m
103,5 m
247,5 pkt
2.
11,2 pkt
Marco Wörgötter
7.
6 października
2023
Lake Placid
MacKenzie Intervale
K-115
HS-128
113,5 m
121,0 m
258,1 pkt
3.
4,5 pkt
Pius Paschke
8.
7 października
2023
Lake Placid
MacKenzie Intervale
K-115
HS-128
122,0 m
132,0 m
273,4 pkt
1.
–
9.
10 sierpnia
2024
Hinterzarten
Rothaus-Schanze
K-99
HS-109
107,5 m
103,5 m
263,9 pkt
1.
–
10.
11 sierpnia
2024
Hinterzarten
Rothaus-Schanze
K-99
HS-109
106,5 m
110,0 m
266,4 pkt
1.
–
11.
21 września
2024
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
113,0 m
105,0 m
259,0 pkt
1.
–
12.
22 września
2024
Stams
Brunnentalschanzen
K-105
HS-115
114,5 m
118,0 m
284,4 pkt
1.
–
stan na po zakończeniu LPK 2024
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
12 lipca
2014
Villach
Villacher Alpenarena
K-90
HS-98
99,5 m
96,0 m
257,0 pkt
2.
13 lipca
2014
Villach
Villacher Alpenarena
K-90
HS-98
100,5 m
100,0 m
273,0 pkt
3.
20 grudnia
2014
Szczyrbskie Jezioro
MS 1970 B
K-90
HS-100
96,5 m
94,0 m
250,5 pkt
4.
29 sierpnia
2021
Einsiedeln
im. Andreasa Küttela
K-105
HS-117
111,5 m
116,0 m
281,9 pkt
5.
17 grudnia
2021
Notodden
Tveitanbakken
K-90
HS-98
96,0 m
97,0 m
274,0 pkt
6.
18 grudnia
2021
Notodden
Tveitanbakken
K-90
HS-98
98,5 m
96,0 m
268,5 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
12 lipca
2014
Villach
Villacher Alpenarena
K-90
HS-98
99,5 m
96,0 m
257,0 pkt
1.
–
2.
13 lipca
2014
Villach
Villacher Alpenarena
K-90
HS-98
100,5 m
100,0 m
273,0 pkt
1.
–
3.
20 grudnia
2014
Szczyrbskie Jezioro
MS 1970 B
K-90
HS-100
96,5 m
94,0 m
250,5 pkt
1.
–
4.
28 sierpnia
2021
Einsiedeln
im. Andreasa Küttela
K-105
HS-117
116,5 m
114,5 m
255,4 pkt
2.
0,8 pkt
Thomas Diethart
5.
29 sierpnia
2021
Einsiedeln
im. Andreasa Küttela
K-105
HS-117
111,5 m
116,0 m
281,9 pkt
1.
–
6.
14 listopada
2021
Falun
Lugnet
K-90
HS-100
98,0 m
94,0 m
243,0 pkt
2. [e]
1,3 pkt
Maximilian Ortner
7.
11 grudnia
2021
Kandersteg
Lötschberg-Schanze
K-95
HS-106
99,0 m
106,0 m
246,1 pkt
3.
4,5 pkt
Francisco Mörth
8.
12 grudnia
2021
Kandersteg
Lötschberg-Schanze
K-95
HS-106
102,0 m
105,5 m
282,7 pkt
2.
0,2 pkt
Elias Medwed
9.
17 grudnia
2021
Notodden
Tveitanbakken
K-90
HS-98
96,0 m
97,0 m
274,0 pkt
1.
–
10.
18 grudnia
2021
Notodden
Tveitanbakken
K-90
HS-98
98,5 m
96,0 m
268,5 pkt
1.
–
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
Uwagi
Przypisy
↑ a b Clemens AIGNER - sylwetka . skijumping.pl. [dostęp 2024-07-17].
↑ Rekordy życiowe skoczków narciarskich . skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-09-14].
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; FIS Cup . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2012 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ Adrian Dworakowski: Uniwersjada 2013: Polacy najlepsi w konkursie drużynowym . skijumping.pl, 2013-12-18. [dostęp 2019-06-06].
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2014 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2015 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ a b Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2016 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ Dominik Formela: PK w Czajkowskim: Geiger wygrywa konkurs, Hilde cały cykl . skijumping.pl, 2016-03-13. [dostęp 2016-03-14].
↑ a b Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2017 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ a b c Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Continental Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2020-04-07]. (ang. ) .
↑ a b Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2018 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ a b c d e f g h Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; World Cup Standings . fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang. ) .
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2019 . fis-ski.com. [dostęp 2019-04-13]. (ang. ) .
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2020 . fis-ski.com. [dostęp 2020-04-07]. (ang. ) .
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2021 . fis-ski.com. [dostęp 2021-04-15]. (ang. ) .
↑ a b Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2022 . fis-ski.com. [dostęp 2022-04-10]. (ang. ) .
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2023 . fis-ski.com. [dostęp 2023-05-17]. (ang. ) .
↑ a b c Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Season 2024 . fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang. ) .
↑ Kulm Bad Mitterndorf/Tauplitz (AUT) FIS Ski Flying World Championships . fis-ski.com. [dostęp 2024-04-20]. (ang. ) .
↑ Andrzej Mysiak: Iraschko-Stolz i Hayboeck najlepsi w Austrii . skokinarciarskie.pl, 2014-10-12. [dostęp 2014-10-24].
↑ Dominik Formela: Pinkelnig i Hayboeck mistrzami Austrii na skoczni normalnej . skijumping.pl, 2018-10-14. [dostęp 2018-11-14].
↑ Dominik Formela: Schuster i Eder mistrzami Austrii na normalnej skoczni . skijumping.pl, 2024-10-10. [dostęp 2024-10-28].
↑ Dominik Formela: Hayboeck i Seifriedsberger mistrzami Austrii na dużym obiekcie . skijumping.pl, 2024-10-13. [dostęp 2024-10-28].
↑ Adrian Dworakowski: W Villach rozegrano drużynowe Mistrzostwa Austrii . skijumping.pl, 2012-10-06. [dostęp 2014-10-24].
↑ Österreichische Meisterschaften 2015: Sprunglauf Herren - Team . ewoxx.com, 2015-10-24. [dostęp 2016-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (niem. ) .
↑ Österreichische Meisterschaften 2016: Sprunglauf Herren - Team . ewoxx.com, 2016-10-14. [dostęp 2017-04-21]. (niem. ) .
↑ a b c d e f g Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping . fis-ski.com. [dostęp 2024-07-17]. (ang. ) .
↑ a b c d e f g h i j k Adam Kwieciński: AIGNER Clemens 1993.02.02 AUT . wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-07-17].
↑ Clemens AIGNER - Athlete Biography - Ski Jumping; Grand Prix Standings . fis-ski.com. [dostęp 2024-10-09]. (ang. ) .
Bibliografia
Zwycięzcy edycji zimowych
Zwycięzcy edycji letnich
Indywidualnie
Skocznia normalna indywidualnie
Skocznia duża indywidualnie
Drużynowo
2010: Tyrol (Kofler , Poppinger , Fettner , Schlierenzauer )
2011: Styria (Schabereiter , Loitzl , Pfannenstill , Zauner )
2012: Górna Austria (Diethart , S.Hayböck , M.Hayböck , Schiffner )
2013
2014
2015: Górna Austria (Schiffner , Steiner , Diethart , M.Hayböck )
2016: Tyrol (Kofler , Tollinger , Aigner , Fettner )
Information related to Clemens Aigner