|
Czechosłowacka Liga Hokejowa
Czechosłowacka liga hokejowa (cs. Československá hokejová liga, w skrócie ČHL) – najwyższa w hierarchii klasa męskich ligowych rozgrywek hokeja na lodzie w Czechosłowacji, będąca jednocześnie najwyższym szczeblem centralnym (I poziom ligowy). Zmagania w jej ramach toczyły się cyklicznie (co sezon) przez 50 edycji, od sezonu 1936/37 do sezonu 1992/93, systemem kołowym, od edycji 1985/86 na stałe z fazą play-off na zakończenie każdego z sezonów i przeznaczone były dla najlepszych czechosłowackich drużyn klubowych. Jej triumfator zostawał mistrzem Czechosłowacji, zaś od sezonu 1952/53 najsłabsze zespoły relegowane były na II szczebel ligowy. W najwyższej lidze czechosłowackiej pod różnymi nazwami wzięły udział 43 drużyny z 30 miast, zaś najwięcej klubów miało siedzibę w Pradze (10 ekip). Żaden zespół nie wystąpił we wszystkich 50 edycjach tych rozgrywek, a najwięcej sezonów ma na koncie Sparta Praga (49). HistoriaPo raz pierwszy mistrzostwa Czechosłowacji w hokeju na lodzie zorganizowano w sezonie 1929/30, a rozgrywane były one w formule nieligowej. Czechosłowacką ligę hokejową utworzono w 1936 r., a pierwszą edycją zmagań w systemie ligowym był sezon 1936/37. W latach 1938–1948 o wyłonieniu mistrza Czechosłowacji decydował dodatkowy mecz finałowy, po zakończeniu rozgrywek w formule ligowej. W 1939 r. mistrzostwa nie zostały one dokończone z powodu wybuchu II wojny światowej. W czasie działań wojennych w latach 1940–1944 na obszarze Protektoratu Czech i Moraw systemem ligowym przeprowadzano mistrzostwa Protektoratu Czech i Moraw, natomiast na terytorium Republiki Słowackiej rozgrywano ligę słowacką. Na skutek zwiększenia liczby drużyn i meczów ligowych w Czechosłowacji wybudowano wiele krytych lodowisk. W sezonie 1959/60 po raz ostatni zmagania przeprowadzono w dwóch rundach. Od sezonu 1960/61 do sezonu 1964/65 po rundzie zasadniczej rywalizację podzielono na dwie grupy: o miejsca o 1-6 i o miejsca 7-12. Od sezonu 1965/66 rozgrywki odbywały się w czterech rundach, natomiast w sezonie 1967/68 spotkania prowadziło trzech arbitrów, zgodnie z zaleceniami IIHF. W dwóch sezonach: 1970/71 oraz 1972/73, po zakończeniu fazy zasadniczej wprowadzono dwurundową fazę play-off (półfinały i finał), lecz taka formuła się jeszcze wówczas nie przyjęła. W sezonach 1980/81 i 1981/82, gdy w regulaminowym czasie spotkania kończyły się remisem, mecz przedłużano o 10 minut z zasadą „złotego gola”, a w przypadku braku zmiany wyniku rozgrywano serię rzutów karnych. Od lat 40. - ze względów politycznych - nie umożliwiano gry w lidze czechosłowackiej zawodnikom zagranicznym, jednocześnie hokeiści czechosłowaccy nie mogli wyjeżdżać z kraju (zezwalano na to wyłącznie zasłużonym graczom po ukończeniu przez nich 32. roku życia). Od sezonu 1985/86, po zakończeniu fazy zasadniczej na stałe wprowadzono trzyrundową fazę play-off (ćwierćfinały, półfinały i finał). W 1989 r., po Jesieni Ludów, coraz więcej młodych czechosłowackich zawodników wyjeżdżało z kraju – do silnych ligi europejskich, ale przede wszystkim do Kanady lub Stanów Zjednoczonych, by grać w NHL. Od sezonu 1990/91 w lidze występowało 14 drużyn, a w sezonie 1991/92 liga była podzielona na grupę wschodnią i zachodnią. Po rozpadzie Czechosłowacji sezon 1992/1993[1] okazał się być ostatnim we wspólnej lidze czechosłowackiej. W 1993 r. utworzone oddzielne systemy ligowe w Czechach i na Słowacji, a najwyższymi klasami rozgrywkowymi były odpowiednio ekstraliga czeska oraz ekstraliga słowacka[2]. SezonyKlasyfikacja medalowa
PrzypisyZobacz też
Literatura
Link zewnętrzny |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
