Dżajawarman II (ur. ok. 770^[1] – zm. 850)- założyciel królestwa Angkoru (państwo Khmerów) w Kambodży, panujący w latach 802 – 850^[2].

Odparł atak Czamów i zjednoczył państwa Czenli. Wszyscy późniejsi władcy Angkoru swoje prawa do tronu uzasadniali pochodzeniem od Dżajawarmana II, jednak w praktyce owa zasada nie była przestrzegana. W niektórych przypadkach dla udowodnienia ciągłości dynastycznej wystarczało przejęcie haremu po zmarłym lub usuniętym władcy^[3].

Wybudował nową stolicę, która otrzymała nazwę Hariharalaja (stara nazywała się Indrapura). Po rozszerzeniu granic królestwa założył kolejną w Amendrapurze. Ustanowił kult dewaradży (króla-boga) rozpoczynając ok. 819 roku budowę jego ośrodka w mieście Mahendra, na wzgórzu Phnom Kulen na obszarze przyszłego Angkor Wat^[4]. Przyjął tytuł maharadży (władcy wszechświata), wypowiadając tym samym posłuszeństwo królowi Jawy i kładąc kres wasalnej zależności Kambodży^[2]. Zmarł w Hariharalajanie (dzisiejszy Roluos) w 850 r. Otrzymał pośmiertne imię Parameśwara^[5].

Przetrwało kilka świątyń zbudowanych przez Dżajawarmana II, które obecnie są w bardzo złym stanie^[2].

Jego następcą został jego syn Dżajawarman III^[2].