Daniel Zaragoza

Daniel Zaragoza

Daniel Zaragoza w 2009
Pseudonim	The Mouse
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1957 Meksyk
Obywatelstwo	Meksyk
Wzrost	170 cm
Styl walki	leworęczny
Kategoria wagowa	kogucia, junior piórkowa
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	66
Zwycięstwa	55
Przez nokauty	28
Porażki	8
Remisy	3

Daniel Zaragoza (ur. 11 grudnia 1957 w Meksyku) – meksykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii koguciej i junior piórkowej.

Startował w wadze koguciej na igrzyskach panamerykańskich w 1979 w San Juan, gdzie przegrał w ćwierćfinale^[1].

Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie w wadze koguciej, gdzie po wygraniu dwóch walk przegrał w ćwierćfinale wskutek kontuzji z Michaelem Anthonym z Gujany^[2].

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1980. Wygrał pierwsze 14 walk, zanim pokonał go w 1982 Harold Petty. W tym samym roku zdobył tytuł zawodowego mistrza Meksyku w wadze koguciej. W następnym roku usiłował zdobyć tytuł mistrza NABF (North American Boxing Federation) w wadze koguciej, ale ponownie przegrał z Pettym^[3].

4 maja 1985 w Oranjestad stoczył pojedynek o wakujący tytuł mistrza świata federacji World Boxing Council w wadze koguciej z Fredem Jacksonem. W 7. rundzie Jackson został zdyskwalifikowany za rozmyślne uderzenie głową i Zaragoza został po raz pierwszy mistrzem świata^[4]. Stracił ten tytuł już 9 sierpnia tego roku w Miami, kiedy przegrał z niepokonanym wówczas Miguelem „Happy” Lorą na punkty^[5].

Zaragoza przeniósł się następnie do wagi junior piórkowej (superkoguciej). Przegrał pierwszy pojedynek w nowej kategorii 11 kwietnia 1986 w Perth z ówczesnym mistrzem świata federacji IBF w wadze koguciej Jeffem Fenechem, ale 6 grudnia tego roku został mistrzem NABF w wadze junior piórkowej po pokonaniu Mike'a Ayali^[6].

Dwukrotnie skutecznie bronił tego mistrzostwa, a 29 lutego 1988 w Inglewood stoczył pojedynek o wakujący tytuł mistrza świata WBC wagi junior piórkowej ze swym rodakiem, wieloletnim mistrzem świata wagi koguciej Carlosem Zárate. Zaragoza wygrał przez techniczny nokaut w 10. rundzie^[7]. Zárate po tej walce zakończył swoją karierę^[8].

Zaragoza w obronie tytułu zremisował 29 maja 1988 w Yeosu z byłym mistrzem świata Lee Seung-hoonem^[9], znokautował 26 listopada tego roku w Forlì Valerio Natiego w 5. rundzie^[10], wygrał na punkty 22 czerwca 1989 w Inglewood z Paulem Banke^[11], zwyciężył przez techniczny nokaut 31 sierpnia tego roku w Inglewood Frankiego Duarte^[12] i pokonał na punkty 3 grudnia 1989 w Incheonie Park Chan-younga^[13].

Stracił tytuł w kolejnej obronie, w walce rewanżowej z Paulem Banke, który 23 kwietnia 1990 w Inglewood wygrał przez techniczny nokaut w 9. rundzie^[14]. Odzyskał pas federacji WBC w wadzie junior piórkowej 14 czerwca 1991 w Nagoi po niejednogłośnej wygranej na punkty z Kiyoshi Hatanaką^[15]. Obronił tytuł, wygrywając na punkty 24 sierpnia 1991 w Seulu z Chun Huhem^[16] i 9 grudnia tego roku w Inglewood z Paulem Banke^[17]. W kolejnej walce o mistrzostwo 20 marca 1992 w Calais pokonał go Thierry Jacob^[18]. Jacobowi tytuł odebrał wkrótce Tracy Harris Patterson^[19] i z nim Zaragoza dwukrotnie się zmierzył, próbując po raz trzeci zostać mistrzem świata wagi junior piórkowej. W pierwszej walce 5 grudnia 1992 w Berck ogłoszono remis^[20], a w rewanżu 25 września 1993 w Poughkeepsie Patterson zwyciężył przez techniczny nokaut w 7. rundzie^[21].

Kolejną szansę walki o tytuł WBC Zaragoza uzyskał 2 czerwca 1995 w Foxwoods Casino, ale zremisował z broniącym pasa Héctorem Acero-Sánchezem^[22]. W rewanżowym pojedynku 6 listopada tego roku Zaragoza wygrał niejednogłośnie na punkty i po raz czwarty (a trzeci w tej kategorii) został mistrzem świata^[23]. Czterokrotnie skutecznie bronił tytułu, wygrywając z Joichiro Tatsuyoshim 3 marca 1996 w Jokohamie przez TKO w 11. rundzie^[24], z Tsuyoshi Haradą 20 lipca 1996 w Osace przez TKO w 7. rundzie^[25], z Wayne'em McCulloughem 11 stycznia 1997 w Bostonie na punkty^[26] i ponownie z Tatsuyoshim 14 kwietnia 1997 w Osace na punkty^[27].

6 września 1997 w El Paso Érik Morales pokonał go przez nokaut w 11. rundzie i odebrał tytuł mistrza świata^[28]. Po tej walce Zaragoza zakończył karierę^[29].

Został wybrany w 2004 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy^[30].

Ojciec Daniela Agustín Zaragoza był zawodowym bokserem, walczącym pod pseudonimem Zurita II (jako skojarzenie z Juanem Zuritą). W ciągu trzynastoletniej kariery stoczył blisko 500 walk. Miał 12 dzieci, z których Daniel był dziewiąty. Starszy brat Daniela, również Agustín Zaragoza, zdobył brązowy medal w wadze średniej na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku^[3][31].

• James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 672-675. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
• AlvaroA. Morales AlvaroA., Looking back on the storied career of Daniel Zaragoza [online], ESPN, 21 marca 2007 [dostęp 2013-05-18]  (ang.).
• PaulP. Upham PaulP., Daniel Zaragoza - Boxing Hall of Famer [online], SecondsOut, 11 czerwca 2004 [dostęp 2013-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-30]  (ang.).
• Daniel Zaragoza [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-05-18]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Zaragozy [online], boxrec.com [dostęp 2013-05-18]  (ang.).
• Daniel ZARAGOZA [online], Sport & Note [dostęp 2013-05-18]  (ang.).