Autostradę Sudecką zbudowano jako element Drogi Sudeckiej (Sudetenstraße) – szosy turystycznej poprowadzonej wzdłuż całych Sudetów. Poza A.S. powstał jeszcze tylko jeden odcinek tej drogi, ze Świeradowa-Zdroju do Szklarskiej Poręby (DW358 z Zakrętem Śmierci)[1]. Budowa drogi o łącznej długości 41 km trwała w okresie od 1931 do 1938 roku[1].
Droga miała też pełnić funkcje wojskowe, o czym świadczą ruiny obiektów strategiczno-obronnych (fortyfikacje i schrony) wybudowanych w pobliżu drogi w rejonie Przełęczy nad Porębą. Wiąże się z tym nieoficjalna nazwa drogi: "Autostrada Göringa"[2], ponieważ w latach 1942-44 przedsięwzięcie nadzorował Marszałek RzeszyHermann Göring.
Po II wojnie światowej droga utraciła znaczenie militarne (ze względu na włączenie Dolnego Śląska w granice Polski) i turystyczne (z powodu restrykcyjnych przepisów dotyczących podróżowania w strefie granicznej). Służyła ona jedynie ruchowi lokalnemu, będąc jedyną drogą dojazdu do wsi położonych w Dolinie Orlicy.
Na początku XXI wieku Autostrada Sudecka pozostaje drogą o bardzo niskim natężeniu ruchu. W zimie na wielu odcinkach nie jest odśnieżana i może być nieprzejezdna. Wyjątek stanowi odcinek od Polskich Wrót do Zieleńca, służący dojazdowi do ośrodków narciarskich.
Dzięki możliwości pozyskiwania środków z funduszy unijnych po wejściu Polski do Unii Europejskiej podjęto prace nad aktywizacją całej Drogi Sudeckiej, a wraz z nią drogi 389[3]. Do 2006 roku wyremontowano odcinek Przełęcz Polskie Wrota – Zieleniec – Rozdroże pod Hutniczą Kopą[4]. W roku 2013 wyremontowano jeden z najbardziej zniszczonych odcinków drogi, we wsi Gniewoszów[5].
