Dworzec (obwód grodzieński)

Dworzec

Дварэц
Дворец

Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Rejon	zdzięcielski
Sielsowiet	Dworzec
Populacja (2009) • liczba ludności	820[1]
Kod pocztowy	231474
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Dworzec
Położenie na mapie Białorusi Dworzec
53°24′28″N 25°34′07″E/53,407778 25,568611
Multimedia w Wikimedia Commons

Dworzec (biał. Дварэц, Dwarec) – wieś (dawniej miasteczko) w rejonie zdzięcielskim obwodu grodzieńskiego Białorusi. Miejscowość położona jest na południowy zachód od Nowogródka nad rzeką Mołczadzią.

Prywatne miasto szlacheckie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego^[2].

Siedziba parafii prawosławnej^[3] i rzymskokatolickiej. Znajdują się tu cerkiew pw. Opieki Matki Bożej, kościół pw. św. Antoniego z Padwy, a także przystanek kolejowy Dworzec, leżący na linii Równe – Baranowicze – Lida – Wilno.

W 1878 r. miejscowość liczyła 625 mieszkańców.

15 kwietnia 1919 roku zgrupowanie Wojska Polskiego pod dowództwem mjr. Leona Zawistowskiego odbiło Dworzec z rąk bolszewików^[4]. Za II Rzeczypospolitej miejscowość należała do powiatu nowogródzkiego w województwie nowogródzkim. W Dworcu znajdował się pałac właścicieli majątku oraz drewniany kościół katolicki pw. Bożego Ciała z 1516 r. fundacji Mikołaja Kieżgajły. Dworzec stanowił parafię katolicką dekanatu słonimskiego.

Podczas okupacji hitlerowskiej, we wrześniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. W grudniu 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano w okolicach miasta. Sprawcami zbrodni byli niemieccy i litewscy żołnierze z SS^[5].

• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. II. nakł. Filipa Sulimierskie i Władysława Walewskiego, Warszawa 1880-1914.
• Lech Wyszczelski: Wojna polsko-rosyjska 1919–1920. Wyd. 1. T. 1. Warszawa: Bellona, 2010, s. 696. ISBN 978-83-11-11934-5.

• Dworzec w serwisie Radzima.org