Dywizja Główna Litewska

Dywizja Główna Litewska – jedna z formacji zbrojnych okresu powstania kościuszkowskiego.

Dywizja sformowana została w kwietniu 1794 na bazie 1 Dywizji. Działała w rejonie Wilna. Organizowała wyprawy na Soły i Polany. Manewrem na skrzydło Rosjan w lipcu 1794 obroniła Wilno. W sierpniu, po przegranej opuściła miasto i kilkoma komedami wycofała się na linię Niemna, a później ześrodkowała w rejonie Grodna.

Później jej wojska przeszły do Warszawy i stanowiły trzon garnizonu Praga. Tam 4 listopada dywizja została zniszczona.

Dywizja nie miała standardowej organizacji. W każdym okresie składała się jednak z trzech rodzajów wojsk: piechoty i strzelców, kawalerii oraz artylerii. Podział wewnętrzny ograniczał się jedynie do tzw. komed. Występował natomiast podział ugrupowana dywizji:

• marszowy: awangarda, korpus (siły główne) i ariergarda;
• bojowy: pierwsza i druga linia piechoty, prawe i lewe skrzydło (przeważnie jazda), i korpus rezerwowy

• dywizje polskie

• Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce.. Poznań: "Kurpisz", 2003. ISBN 83-88841-52-1. Brak numerów stron w książce
• Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2. Brak numerów stron w książce
• Jan Wimmer: Historia piechoty polskiej do roku 1864. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978. Brak numerów stron w książce
• Bolesław Twardowski: Wojsko Polskie Kościuszki w roku 1794. Poznań: Księgarnia Katolicka, 1894. Brak numerów stron w książce