|
Emanuel Kania
 Emanuel Kania (ur. 26 marca 1827 w Uszycach, zm. 16 marca 1887 w Warszawie)[1][2] – polski kompozytor, pianista, organista i krytyk muzyczny. Jako pianista koncertował w wielu miastach Polski i za granicą. Był również pedagogiem gry fortepianowej. Kształcił się we Wrocławiu w Carla Schnabla, wrocławskiego pianisty i budowniczego fortepianów. Pracował także jako organista we wrocławskim kościele św. Macieja, gdzie dziś znajduje się poświęcona Emanuelowi Kani tablica pamiątkowa[2]. W 1853 osiadł w Warszawie, od 1869 został profesorem Instytutu Muzycznego. Był znanym krytykiem i recenzentem muzycznym, znawcą twórczości Fryderyka Chopina. Swoje recenzje muzyczne zamieszczał w czasopismach „Kurier Codzienny” i „Kłosy”[1]. Jako kompozytor pozostał pod dużym wpływem Fryderyka Chopina. Jego kompozycje cieszyły się w swoim czasie powodzeniem i były wydawane przez renomowane wydawnictwa muzyczne[3]. Kania pozostawił liczne utwory fortepianowe w stylu salonowym, jak Zadumki wieczorne na fortepian, nokturny, romanse, walce, mazury, polonezy, etiudy. Skomponował Koncert fortepianowy e-moll, Trio fortepianowe g-moll, Sonatę wiolonczelową a-moll oraz Allegro symfoniczne. Jest autorem muzyki do wodewilu Jana Kantego Gregorowicza Werbel domowy (wyk. 1860) oraz wielu pieśni (m.in. Marzenie do słów Włodzimierza Wolskiego, Dola do słów Kazimierza Brodzińskiego i Oto płakałem we śnie do słów Heinricha Heinego)[1][2][4][5]. W Uszycach, rodzinnej miejscowości Emanuela Kani, jego imię nosi szkoła podstawowa. Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||
