|
Felice della Rovere
Felice della Rovere także Madonna Felice (ur. ok. 1483[1], zm. 27 września 1536[2]) – wpływowa kobieta włoskiego renesansu; córka Juliusza II[3]. ŻyciorysUrodziła się około 1483 roku, jako córka kardynała Giuliano della Rovere i jego metresy, Lukrecji Normanni[1]. Krótko po narodzinach Felice, lub tuż przed nimi, Lukrecja poślubiła Bernardina de Cupisa[1]. Felice miała dwoje przyrodniego rodzeństwa: siostrę Francescę i brata Giovanniego de Cupisa[1]. Kiedy w 1513 roku umierał Juliusz II, Felice zwróciła się do niego o nadanie godności kardynalskiej de Cupisowi[4]. Papież jednak odmówił[4]. Przed elekcją, zakończoną wyborem jej ojca na Stolicę Piotrową, della Rovere mieszkała w Savonie[2]. 24 maja 1506 poślubiła Giana Giordano Orsiniego[3]. Papież, chcąc uniknąć skandali, jakie miały miejsce za czasów Aleksandra VI, zadbał by uroczystość była skromna, przekazał jedynie córce posag 15 000 dukatów[5]. Wkrótce potem Felice opuściła Rzym i zamieszkała z mężem w Bracciano[5]. Doczekali się oni czworga dzieci: Francesco, Girolamo, Giulii i Clarice[2]. Gian Giordano Orsini zmarł w 1517[2]. Felice wybrała wówczas swoich dwóch synów (Francesco i Girolamo) na dziedziców rodziny Orsini, co spowodowało zintensyfikowanie napięcia pomiędzy dziećmi Felice a synem jej męża z poprzedniego małżeństwa – Napoleonem Orsini[2]. Zobacz teżPrzypisy
|
||||||||||||
,_detail.jpg)
