Grupa Bojowa I/2010
Grupa Bojowa I/2010 (EU BG I/2010) – wielonarodowa grupa bojowa pod dowództwem polskim, pełniąca w I połowie 2010 dyżur bojowy w ramach Europejskich Sił Szybkiego Reagowania, równolegle z brytyjsko-holenderską grupą bojową. HistoriaW 2004 ministrowie obrony państw członkowskich UE zatwierdzili utworzenie 13 grup bojowych, które od 2007 kolejno obejmowały dyżury bojowe. Wcześniej, bo w 2006, szefowie resortów obrony Litwy, Łotwy, Niemiec, Polski i Słowacji podpisali memorandum w sprawie utworzenia wspólnej grupy bojowej, mającej objąć dyżur w I połowie 2010[1]. Strona polska swój udział w grupie wielonarodowej, a nie wystawienie własnej, argumentowała dużym udziałem polskiego wojska w Iraku i Afganistanie oraz kilku innych mniejszych misjach natowskich i unijnych, zaś niemiecka współpracą z mniejszymi krajami UE w ich grupach bojowych. Państwem ramowym (wydzielającym ponad połowę składu Grupy Bojowej) wybrano Polskę. Na jednostkę ramową, na bazie której sformowano grupę bojową (a w szczególności jej batalionowy element bojowy), wybrano 17 Brygadę Zmechanizowaną, doświadczoną w Afganistanie i Iraku. Resztę stanowisk obsadziły:[2]
W związku z tym brygada oraz inne jednostki wydzielające oddziały do Grupy Bojowej I/2010, rozpoczęły cykl szkoleń i manewrów, zakończonych 20 listopada 2009 oficjalną certyfikacją całej GBUE I/2010 podczas ćwiczeń Common Challenge-09[3]. Grupa Bojowa I/2010 liczyła ok. 2500 żołnierzy. Wkład poszczególnych państw wyglądał następująco:
Grupa była zdolna do podjęcia działań bojowych w ciągu 15 dni (pierwsze 5 dni przeznaczone są na podjęcie decyzji o użyciu sił i zaplanowanie operacji, następnych 10 na rozmieszczenie w rejonie mandatowym), po których miała rozpocząć misję trwającą od jednego do czterech miesięcy, zgodną z rozdziałami VI i VII Karty Narodów Zjednoczonych (dodatkowo mogła współdziałać z siłami ONZ i NATO, gdyby zaszła taka ewentualność. Jednak GB UE I/2010, podobnie jak poprzednie grupy bojowe Unii Europejskiej nie została użyta[4]. Polskie zaangażowanie w grupy bojowe UE
Przypisy
Bibliografia
|