Henryk Szymczak

Henryk Szymczak

Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1937 Warszawa
profesor nauk fizycznych
Doktorat	1968
Habilitacja	1974
Profesura	3 lutego 1983[1]
Doktor honoris causa Politechnika Częstochowska – 1994
Uczelnia	Zjednoczony Instytut Badań Jądrowych Instytut Fizyki PAN
Odznaczenia

Henryk Szymczak (ur. 15 lipca 1937 w Warszawie) – polski fizyk^[2], zajmujący się fizyką ciała stałego, magnetyzmem, nadprzewodnictwem, spektroskopią, członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk.

W latach 1954–1957 studiował na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, następnie na Uniwersytecie Moskiewskim, gdzie w 1960 obronił pracę magisterską. W latach 1960–1962 pracował w Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej. Następnie został pracownikiem Instytutu Fizyki PAN, tam w 1968 obronił pracę doktorską, w 1974 habilitował się, w 1983 otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych. W latach 1986–1991 był dyrektorem ds. naukowych, w latach 1991-1999 dyrektorem Instytutu.

Od 1968 jest członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego, w latach 1994-1997 był jego przewodniczącym. W 1991 został członkiem korespondentem, w 2007 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk, w latach 1999-2006 był przewodniczącym Wydziału III Nauk Matematycznych, Fizycznych i Chemicznych PAN, w latach 2011-2012 dziekanem Wydziału III Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi PAN. Od 1994 jest członkiem zagranicznym Narodowej Akademia Nauk Ukrainy, od 1994 członkiem korespondentem, od 2004 członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego^[3].

W 1994 został doktorem honoris causa Politechniki Częstochowskiej, w 2015 otrzymał Medal Mariana Smoluchowskiego^[4].

W 1997 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[5].

W 2004 został odznaczony rosyjskim Orderem Przyjaźni^[6].

Jest współautorem (wraz z Andrzejem Szewczykiem, Andrzejem Wiśniewskim i Romanem Puźniakiem) podręcznika akademickiego Magnetyzm i nadprzewodnictwo, wydanego w 2012 nakładem Wydawnictwa Naukowego PWN^[7].