Humboldt (krater księżycowy)

Humboldt

Krater Humboldt i okolice
Ciało niebieskie	Księżyc
Średnica krateru	207 km
Źródło nazwy	Wilhelm von Humboldt
Położenie na mapie Księżyca Humboldt
27°12′S 80°54′E/-27,200000 80,900000

Humboldt – duży krater uderzeniowy znajdujący się blisko wschodniej granicy widocznej półkuli Księżyca. Z tego względu z Ziemi ma podłużny wygląd. W rzeczywistości jest to nieregularny okrąg z zachodzącym na niego z południowo-zachodniej strony kraterem Barnard. Po stronie północno-zachodniej znajduje się duży krater Hecataeus, a Phillips po stronie zachodniej.

Krater ten wyróżnia się seriami promienistych pęknięć lub strumieni na zalanym lawą dnie. Przy bliższej obserwacji jedne z tych struktur wyglądają jak korytarze, którymi kiedyś płynęła lawa, a inne przypominają szczeliny wulkaniczne. Lawa mogła przenikać do krateru, a następnie stygnąć, kurczyć się, pękać i cofać. Kolejne wylewy lawy najprawdopodobniej pokrywały te wcześniejsze. Tak więc bazalt, który pokrywa dno krateru może składać się z wielu warstw lawy.

Obrzeża krateru są niskie, zerodowane i nieregularne w zarysie. Zawiera on też ciemne plamy w pobliżu ścian od strony północno-wschodniej, północno-zachodniej i południowo-wschodniej. Łańcuch kraterów prowadzący od północno-zachodniej krawędzi krateru na odległość blisko szerokości samego krateru został nazwany Cateną Humboldt.

Ze względu na położenie krateru Humboldt w pobliżu granicy widocznej strony Księżyca szczegóły jego powierzchni nie były znane dopóki nie został sfotografowany przez krążące wokół sondy kosmiczne.

Nazwa krateru pochodzi od Wilhelma von Humboldta (1767-1835), niemieckiego filozofa i językoznawcy.

• Kratery księżycowe według średnicy

• Encyklopedia Wszechświat. Praca zbiorowa. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 155. ISBN 978-83-01-14848-5.

• Zdjęcia krateru Humboldt na LPI Moon Atlas
• Położenie na mapie topograficznej Księżyca