Ignalino

Ignalino
Ignalina
	; Ignalina 2009 r.:; widok z ulicy Turistų na północ, w ulicę Laisvės
Herb	Flaga
Państwo	Litwa
Okręg	uciański
Rejon	ignaliński
Burmistrz	Valentinas Rumbutis
Powierzchnia	6,9 km²
Populacja (2005); • liczba ludności; • gęstość	; 6307; 914 os./km²
Nr kierunkowy	386
Kod pocztowy	LT-30122
	Położenie na mapie Litwy Ignalino
	55°21′N 26°10′E/55,350000 26,166667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Ignalino (lit. Ignalina) – miasto na Litwie, w okręgu uciańskim, położone w północno-wschodniej części kraju w Auksztocie. W okresie II Rzeczypospolitej w województwie wileńskim, powiecie święciańskim, gminie Daugieliszki.

Siedziba rejonu i gminy, ok. 7,5 tys. mieszkańców (w całym starostwie ok. 25 tys.). W okolicy miasta utworzony w 1974 r. Auksztocki Park Narodowy (21 2100 2ha), liczne jeziora (ok. 200, w samym Parku ponad sto) i pierwotne lasy.

Od nazwy Ignalina wzięła nazwę wybudowana w tamtej okolicy w czasach ZSRR Ignalińska Elektrownia Jądrowa typu czarnobylskiego (RBMK-1500). Wraz z elektrownią zbudowano tam od podstaw trzydziestotysięczne miasto Wisaginia, w którym mieszkają pracownicy elektrowni^[1].

Historia

W czasach zaborów miasteczko w gminie Daugieliszki, w powiecie święciańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1905 roku liczyło 328 mieszkańców, 19 dziesięcin^[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym miasteczko leżało w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie święciańskim, w gminie Daugieliszki.

W 1931 w 232 domach zamieszkiwało 1538 osób^[3].

Podczas okupacji hitlerowskiej na początku lipca 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1200 osób. 27 września 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów wywieziono do obozu na poligonie obok Nowych Święcian. W październiku 1941 roku więźniów obozu (ok. 8 tys. osób) zamordowano^[4].

Współpraca zagraniczna

Ludzie związani z Ignalinem

Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Ignalinem.

Zobacz też

Ignalińska Elektrownia Jądrowa

Przypisy

↑ Robert Mickiewicz. Litwa żegna elektrownię w Ignalinie. „Rzeczpospolita”, s. A12, 2009-12-31. (pol.).
↑ Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 276
↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45 .
↑ Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1059 .

Linki zewnętrzne

Ignalin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 246 .

[Mickiewicz-1] Robert Mickiewicz. Litwa żegna elektrownię w Ignalinie. „Rzeczpospolita”, s. A12, 2009-12-31. (pol.).

[2] Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 276

[:123-3] Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 45 .

[4] Geoffrey P.G.P. Megargee Geoffrey P.G.P. (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1059 .

[1]

[2]

[3]

[4]