Introjekcja jest mechanizmem obronnym, który pojawia się w celu obrony ego przed uświadomieniem nieakceptowanych, wrogich impulsów.

Jest to proces, w którym dziecko przyswaja sobie postawy rodziców w formie wielu kalk pamięciowych, przez co w umysłowych reprezentacjach rodziców dziecko przyjmuje także funkcję rodziców^[1]. Introjekcja polega na przyjmowaniu a priori komunikatów, poglądów lub atrybutów innych osób, jako własnych^[2].

Najczęściej żywimy wobec tych obiektów silne uczucia (np. miłość lub nienawiść), które mogą być zarówno świadome, jak i nieświadome^[3]. Proces introjekcji jest nieuświadomiony^[1].

Introjekcja oprócz obronnego, ma także znaczenie charakterotwórcze. Jednak bardzo trudno jest rozgraniczyć te dwa znaczenia. Istotą w tych funkcjach jest motywacja lękowa.

• psychoanaliza
• introjekcja w teorii Gestalt