|
Irena Sroczyńska
Irena Sroczyńska z domu Czyżewicz (ur. 5 września 1925 w Radomiu, zm. 19 lipca 2001[1]) – polska robotnica, działaczka związkowa i polityk, posłanka na Sejm PRL IV, V, VI, VII i VIII kadencji. ŻyciorysCórka Stanisława i Józefy. Uzyskała wykształcenie wyższe ekonomiczne. W czasie okupacji była robotnicą w Radomiu. Po wojnie podjęła pracę w fabryce odzieżowej. Pełniła funkcje przewodniczącej rady zakładowej i przewodniczącej oddziału Związku Zawodowego Odzieżowców w Radomiu. Po utworzeniu Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Włókienniczego, Odzieżowego i Skórzanego była kolejno sekretarzem, wiceprzewodniczącą i przewodniczącą Zarządu Głównego tego związku. Od 1968 była sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych. Od 1947 w PPR, potem PZPR. Ukończyła dwuletnią Szkołę Partyjną. Członkini Komitetu Łódzkiego PZPR i jego egzekutywy w latach 1965–1969. Od 1968 w Komitecie Centralnym PZPR. Członkini Centralnej Komisji Rewizyjnej KC PZPR od 1980. W 1965 uzyskała mandat posła na Sejm PRL IV kadencji w okręgu Łódź-Bałuty. Zasiadała w Komisji Przemysłu Lekkiego, Rzemiosła i Spółdzielczości Pracy. W 1969, 1972, 1976 i 1980 uzyskiwała reelekcję. Kandydowała odpowiednio z okręgów: Łódź-Bałuty i Polesie, Łódź-Śródmieście, Łódź i Łódź-Śródmieście. W V kadencji zasiadała w Komisji Mandatowo-Regulaminowej oraz Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, w VI i VII w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych, a w VIII w Komisji Pracy i Spraw Socjalnych oraz Komisji Polityki Społecznej, Zdrowia i Kultury Fizycznej. Pochowana na cmentarzu na Dołach w Łodzi[1]. Odznaczenia
Przypisy
Bibliografia |
||||||||||||||
