Italo Calvino (ur. 15 października1923 w Santiago de Las Vegas na Kubie; zm. 19 września1985 w Sienie, Włochy) – włoski pisarz i eseista, jeden z ważniejszych twórców XX wieku[1]. Początkowo tworzył w stylu neorealistycznym, by później pisać teksty eksperymentalne, łączące wiele gatunków, przede wszystkim fantastycznych. Jego proza ma charakter imaginacyjny i alegoryczny, opiera się na grze z czytelnikiem, przez co bywa łączona z postmodernizmem[2][3][4].
Życiorys
Rodzina Calvino po powrocie z Kuby zamieszkała w San Remo. Italo Calvino w latach 1941–1947 studiował na uniwersytecie w Turynie. Od 1945 był dziennikarzem komunistycznego dziennika „L’Unità”, później pisał również w pismach „La Nostra Lotta”, „Il Garibaldino”, „Voce della Democrazia”, „Contemporaneo”, „Cittá Aperta” i „La Republica”. Po sowieckiej inwazji na Węgry w 1956 Calvino zerwał z włoską partią komunistyczną. Od 1959 do 1967 redagował własne pismo literackie „Il Menabó di letteratura”. W latach 1948–1984 pracował także w wydawnictwie Einaudi, w którym wydał swą debiutancką powieść Il sentiero dei nidi di ragno (1947). Związany z grupą OuLiPo[5].
↑JosephJ.FranceseJosephJ., Narrating Postmodern Time and Space, SunyPress, 1997. Brak numerów stron w książce
↑CurtisC.WhiteCurtisC., Italo Calvino and What's Next: The Literature of Monstrous Possibility., „The Iowa Review”, 14.3, 1984, s. 128-139.
↑Anita Kłos: Niewidzialne miasta Itala Calvina i ich polska recepcja. Między literaturą, architekturą a studiami miejskimi. W: Literatura a architektura. Joanna Godlewicz-Adamiec, Piotr Kociumbas, Tomasz Szybisty (red.). Kraków – Warszawa: iMEDIUS, 2017, s. 315-330, seria: Literatura – konteksty. ISBN 978-83-944308-1-8. (pol.).
Bibliografia
Calvino I., Niewidzialne miasta, wydanie III, Wydawnictwo WAB, Warszawa 2013 (krótka biografia na wewnętrznej stronie obwoluty)
.jpg)
