|
Jaco Pastorius
Jaco Pastorius, właśc. John Francis Anthony Pastorius III (ur. 1 grudnia 1951 w Norristown w Pensylwanii, zm. 21 września 1987 w Fort Lauderdale[3]) – amerykański muzyk, kompozytor, piosenkarz, solista oraz multiinstrumentalista, wirtuoz gitary basowej. Znany z występów w grupach muzycznych Weather Report, Blood, Sweat & Tears, The Temptations i The Supremes. Określany jako Jimi Hendrix gitary basowej[4], bowiem – podobnie jak Hendrix gitarę elektryczną, a John Coltrane saksofon – Pastorius zrewolucjonizował grę i brzmienie gitary basowej. Miles Davis uhonorował Jaco Pastoriusa utworem pt. „Mr. Pastorius” wydanym na albumie pt. Amandla, a Victor Wooten w utworze „Bass Tribute” (poświęconemu najwybitniejszym basistom). ŻyciorysJohn Francis Pastorius III urodził się 1 grudnia 1951 roku w Norristown w Pensylwanii, jego rodzice Stephanie Katherine Cecilia Haapala Pastorius i John „Jack” Francis Pastorius II pochodzili z Minnesoty i Pensylwanii. Chociaż czasem nosił popularne wówczas stroje z motywami indiańskimi, malował sobie przed wyjściem na scenę „barwy wojenne”, a nawet twierdził półżartem, że wychował się wśród florydzkich Seminoli, to nie miał indiańskich przodków, miał natomiast mieszane – fińskie, szwedzkie, niemieckie i irlandzkie – pochodzenie. Wychował się w Fort Lauderdale na Florydzie, jako dziecko rozpoczął grę na gitarze basowej, perkusji, fortepianie, gitarze i saksofonie. Jako nastolatek zaczął akompaniować na gitarze basowej gwiazdom muzyki pop i soul m.in. The Temptations i The Supremes. Nagrał płyty m.in. z Blood, Sweat & Tears, Wayne’em Cochranem, Patem Methenym i Joni Mitchell. W 1976 roku dołączył do supergrupy jazzowej Weather Report odnosząc wraz z nią sukces komercyjny. Kolejne etapy twórczości tego zespołu wyznaczają jego basiści, a za najlepsze lata uznaje się zwykle okres, kiedy grał w nim Jaco Pastorius. Jak podaje Maciej Warda w serwisie TopGuitar: "Jaco przeciął muzyczne niebo niczym spalający się w atmosferze meteoryt - jego kariera była niespodziewana, bardzo intensywna i niestety niesprawiedliwie krótka. Ale dopiero najlepszy arbiter – czas, pokazał, że było to zjawisko niepowtarzalne i mające kolosalny wpływ na muzykę, która powstała po nim. Pat Metheny pisze w przedmowie do kolejnej reedycji pierwszej płyty Jaco, z 2000 roku: „Gdziekolwiek nie pójdziesz, czasem kilkanaście razy w ciągu dnia, w najbardziej unikalnych miejscach, słyszysz brzmienie Jaco”. W latach 80. i 90. prawie wszyscy kopiowali triki, licki i sposób gry Jaco, i śmiem twierdzić, że działo się to w pewnym stopniu nieświadomie i naturalnie. Po prostu każdy, kto miał okazję słyszeć jego grę, nie mógł później się od niej uwolnić, bo była czymś, z czego po prostu nie sposób było nie korzystać."[5] W 1980 roku Pastorius założył własny zespół Word of Mouth i wyruszył z nim na trzyletnią trasę koncertową. Nie zaprzestał też realizacji nagrań z czołowymi jazzowymi muzykami. Aktywny tryb życia i uznanie jako muzyka doprowadziły Pastoriusa do uzależnienia się od alkoholu i narkotyków, cierpiał również na psychozę maniakalno-depresyjną. 12 września 1987 roku nad ranem, przed drzwiami Midnight Bottle Club w Fort Lauderdale, został pobity przez ochroniarza klubu, Luca Havana[6]. W wyniku nieodwracalnego uszkodzenia mózgu zmarł po trwającej 10 dni śpiączce. Miał 35 lat. Pozostawił małżonkę Ingrid oraz czworo dzieci – Johna IV, Mary oraz bliźniaków Felixa i Juliusa. Dyskografia
Przypisy
Linki zewnętrzneKontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||
