Jakow Iszczenko

Jakow Iszczenko

Яков Андреевич Ищенко

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1896 Pieski Radkowskie, rejon borowski, gubernia charkowska
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 1970 Moskwa
Przebieg służby
Lata służby	1915–1952
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie Armia Radziecka
Główne wojny i bitwy	wojna domowa w Rosji, II wojna światowa
Odznaczenia

Jakow Iszczenko, w Wojsku Polskim używał również imion Jakub i Jan (ros. Яков Андреевич Ищенко ur. 19 grudnia^?/31 grudnia 1896 w guberni charkowskiej, zm. 1 kwietnia 1970 w Moskwie) – Ukrainiec, gwardyjski generał major Armii Radzieckiej i generał brygady Ludowego Wojska Polskiego.

Był członkiem WKP(b).

Brał udział w wojnie domowej na Południowym i Południowo-Zachodnim Froncie.

W 1938, w randze kombriga, dowodził 15 Dywizją Strzelców. W okresie od 27 lutego do 8 grudnia 1938 był represjonowany. Po zwolnieniu z aresztu został komendantem Suchumskiej Szkoły Strzelców i Karabinów Maszynowych. Od 14 marca 1941 do 22 września 1942 dowodził 138 Dywizją Strzelców Górskich, a następnie pełnił służbę na stanowisku szefa sztabu Tyłów Frontu Zakaukaskiego. W październiku 1942 mianowany został zastępcą dowódcy 46 Armii do spraw tyłów. W latach 1943–1944 był zastępcą dowódcy 2 Gwardyjskiej Armii do spraw tyłów i zastępcą szefa tyłów 2 Frontu Ukraińskiego.

W czerwcu 1944 przyjęty został do Wojska Polskiego, w stopniu generała brygady. 8 sierpnia 1944 wyznaczony został przez Naczelne Dowództwo na stanowisko szefa Zaopatrzenia Wojska Polskiego. Do 15 października 1944 organizował Główne Kwatermistrzostwo Wojska Polskiego i pełnił obowiązki głównego kwatermistrza WP^[1]. W październiku 1944 zakończył służbę w Wojsku Polskim^[2].

W latach 1945–1947 był zastępcą dowódcy Białoruskiego Okręgu Wojskowego do spraw tyłów, zastępcą dowódcy 3 Armii do spraw tyłów. W latach 1947–1952 był zastępcą szefa (komendanta) Akademii Artylerii do spraw zabezpieczenia materiałowo-technicznego.

Zmarł 1 kwietnia 1970.

• Order Lenina
• Order Czerwonego Sztandaru - dwukrotnie;
• Order Czerwonej Gwiazdy (1941);
• Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (11 stycznia 1944).

• Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1995, ISBN 83-11-08353-3, str. 174 (tu pod imieniem "Jan");
• Maciej Szczurowski, Dowódcy Wojska Polskiego na froncie wschodnim 1943-1945. Słownik biograficzny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1996, wyd. II uzupełnione, ISBN 83-87103-08-X, str. 50 (tu pod imieniem "Jan", ponadto informacja, iż w Centralnym Archiwum Wojskowym i Wojskowym Instytucie Historycznym brak jest dokumentów personalnych generała);
• Henryk P. Kosk, Generalicja polska. t. I, Pruszków 1998
• Organizacja i działania bojowe Ludowego Wojska Polskiego w latach 1943-1945. Wybór materiałów źródłowych, tom I, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1958, str. XIX (tu pod imieniem "Jakub");
• Represje w Armii Czerwonej. Kombrigowie. (ros.);
• List pochwalny. (ros.).