|
Jan Targowski (oficer)
 Jan Targowski (ur. 30 czerwca 1893 we Franciszkowie, zm. 1940[1]) – major saperów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 30 czerwca 1893 we Franciszkowie, w ówczesnym powiecie błońskim guberni warszawskiej, w rodzinie Bronisława i Róży z Adamaszków[2]. Był wyznania ewangelicko-reformowanego[2]. W 1918 walczył w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji. Za czyny męstwa został później odznaczony Orderem Virtuti Militari[3]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Grupie Inżynieryjnej Nr 4, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk saperów w Puławach[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 52. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[6]. W 1923 był przydzielony z 2 psap. do Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych[7]. W 1924 został przeniesiony do 7 pułku saperów w Poznaniu[8]. Później został przydzielony do Departamentu V Wojsk Technicznych MSWojsk. w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 7 psap. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 7. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[9]. W tym samym miesiącu został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do Szefostwa Saperów Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[10]. Z dniem 1 marca 1929 został przeniesiony służbowo z 1 Okręgowego Szefostwa Saperów[11] do 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu na stanowisko szefa saperów[12]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Szefostwa Inżynierii Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa[13][14]. Z dniem 30 czerwca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[15]. Po zakończeniu służby wojskowej przeniósł się do Warszawy i zamieszkał przy ul. A. Mickiewicza 14 m. 1[16]. 20 lutego 1933 dzięki wstawiennictwu wojewody pomorskiego, Stefana Kirtiklisa (kolegi z kursu unifikacyjnego w Rembertowie) został zatrudniony w Starostwie Powiatowym w Chełmnie na stanowisku podreferendarza działu wojskowego[2]. Od 27 marca 1935 pracował w Komisariacie Rządu w Gdyni na stanowisku kierownika referatu mobilizacyjnego i wojskowego[2]. Był żonaty ze Stanisławą Stykówną (1901–1977), która została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A8, rząd 1, grób 11)[2][1]. Jest to także grób Jana Targowskiego[1]. Małżeństwo Jana i Stanisławy Targowskich było bezdzietne[2]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
