Jerzy Gotowała

Jerzy Gotowała

generał broni
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1941 Rozwadów
Przebieg służby
Lata służby	1959–2001
Siły zbrojne	ludowe Wojsko Polskie Siły Zbrojne RP
Formacja	Lotnictwo ludowego Wojska Polskiego Siły Powietrzne RP
Jednostki	26 pułk lotnictwa myśliwskiego 39 pułk lotnictwa myśliwskiego 2 Korpus Obrony Powietrznej Kraju 3 Korpus Obrony Powietrznej Kraju Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej Inspektorat Obrony Terytorialnej Akademia Obrony Narodowej
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku lotnictwa myśliwskiego, dowódca pułku lotnictwa myśliwskiego, szef lotnictwa korpusu, zastępca szefa Wojsk Lotniczych WOPK, dowódca korpusu OPK, szef sztabu Wojsk Lotniczych, dowódca Wojsk Lotniczych dowódca WLOP szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej zastępca komendanta akademii
Odznaczenia

Jerzy Stefan Gotowała (ur. 9 czerwca 1941 w Rozwadowie) – generał broni Wojska Polskiego, pilot wojskowy I klasy, profesor doktor habilitowany historii wojskowości, dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej (1990-1995).

Urodził się w rodzinie Stefana (1910-1978) i Heleny z Kropidłowskich (1912-1996). W 1955 roku ukończył szkołę podstawową w Szczawnie-Zdroju. W 1959 roku zdał egzamin maturalny w liceum ogólnokształcącym w Wałbrzychu. W Aeroklubie Jeleniogórskim przeszedł kurs spadochronowy, w Ligocie Dolnej odbył szkolenie szybowcowe. W ramach Lotniczego Przysposobienia Wojskowego w Słupsku przeszedł szkolenie samolotowe w Aeroklubie Słupskim. W 1959 roku rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie, którą ukończył w 1962 roku. Otrzymał przydział do 26 pułku lotnictwa myśliwskiego w Zegrzu Pomorskim^[1][2].

W 1965 roku został dowódcą klucza, w 1967 r. nawigatorem eskadry lotniczej. 1 października 1970 roku rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie. 1 września 1973 roku objął stanowisko zastępcy dowódcy do spraw szkolenia w 10 pułku lotnictwa myśliwskiego w Łasku. Z tego stanowiska odszedł w maju 1976 roku, kiedy to został mianowany dowódcą 39 pułku lotnictwa myśliwskiego w Mierzęcicach. W lipcu 1981 roku został mianowany szefem lotnictwa w 2 Korpusie Obrony Powietrznej w Bydgoszczy. W 1983 został mianowany zastępcą szefa Lotnictwa Wojsk Obrony Powietrznej Kraju w Warszawie. 16 grudnia 1985 roku objął dowództwo nad 3. Korpusem Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu i sprawował tę funkcję do 1 grudnia 1987 kiedy to został szefem Sztabu Wojsk Lotniczych. 4 września 1989 zastąpił gen. dyw. pil. Tytusa Krawczyca na stanowisku dowódcy Wojsk Lotniczych. Po reorganizacji Wojsk Lotniczych i ich scaleniu z Wojskami Obrony Powietrznej Kraju 27 lipca 1990 roku został mianowany pierwszym dowódcą Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. 25 września 1995 roku został powołany na stanowisko szefa Inspektoratu Obrony Terytorialnej, zastępcę szefa Sztabu Generalnego WP. W ostatnim okresie służby był zastępcą komendanta Akademii Obrony Narodowej do spraw naukowych. W stan spoczynku przeszedł 15 maja 2001 roku^[3].

Jest pilotem wojskowym pierwszej klasy z nalotem 2960 godzin, z tego 2410 godzin wylatał na samolotach naddźwiękowych^[1].

W 1978 roku obronił w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego pracę doktorską pt. Prowadzenie swobodnych walk powietrznych na współczesnych samolotach myśliwskich. Od 2004 prorektor do spraw naukowych w Akademii Obrony Narodowej, a wcześniej (od 27 marca 1997 roku) zastępca komendanta Akademii Obrony Narodowej. W 2001 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego, na podstawie rozprawy pt. Lotnictwo w operacjach wojskowych 1914-2000^[4]. Profesor uczelniany AON. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 12 stycznia 2012 r. otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych^[5].

W 1965 roku poślubił Ryszardę z domu Chlebik (zmarła w 1994), ma syna Jacka i córkę Annę^[6][7].

• podporucznik – 1962,
• porucznik – 1965,
• kapitan – 1968,
• major – 1973,
• podpułkownik – 1976,
• pułkownik – 1981,
• generał brygady – 1986,
• generał dywizji – 1989,
• generał broni – 1996.

• Splątane wiraże: taktyka walk i bitew powietrznych lotnictwa myśliwskiego wczoraj, dziś i jutro (Warszawa, 1992, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-07955-2)
• Splątane wiraże 2 (Warszawa, 1992, Wyd. Bellona, ISBN 8311086247
• Kamieniem z nieba (Warszawa, 1994, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-08339-8)
• Już nie ujrzysz słońca (Warszawa, 1999, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-08877-2)
• Pamięci lotników wojskowych 1945-2003 (Warszawa, 2003, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-09730-5)
• Lotnictwo we współczesnych konfliktach zbrojnych 1945-2003 (Warszawa, 2004, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-09722-4)
• 100 lotników stulecia (razem z Andrzejem Przedpełskim, Warszawa, 2003, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-09551-5)
• Najkrócej żyją motyle: lotnictwo rozpoznawcze wciąż niezbędne ((Warszawa, 1996, Wyd. Bellona, ISBN 83-11-08628-1)
• Skrzydła i pamięć. Fakty-wydarzenia-ludzie lotnictwa (Wyd. Fundacja Historia i Kultura, Warszawa 2012, ISBN 978-83-11-12395-3)
• Podniebny balet. Zespoły pilotażowe polskiego lotnictwa wojskowego (Wyd. Fundacja Historia i Kultura, Warszawa 2013, ISBN 978-83-11-12863-7).

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1991
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1981
• Złoty Krzyż Zasługi – 1975
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1969
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka Pilota Wojskowego
• Tytuł Honorowy i Odznaka „Zasłużony Pilot Wojskowy PRL” – 1988
• Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego^[8]

• Prof. dr hab. Jerzy Gotowała, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-11-11] .
• Stefan Czmur, Waldemar Wojcik: Generałowie w stalowych mundurach. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-902541-3-1. OCLC 830493553.
• Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, tom I: A–H, Toruń 2010, s. 452–455 (z fotografią)
• Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921-2012. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11-13990-9. OCLC 924867180.