|
Johann Hans Jung Johann Hans Jung (ur. 1425 w Zurychu, zm. 16 lutego 1505 w Augsburgu) – niemiecki uczony, lekarz, doktor nauk medycznych, wykładowca, patrycjusz, wraz z synem Ambrosiusem Jungiem autor jednej z pierwszych prac analitycznych na temat syfilisu w europejskiej medycynie[1]. Zapoczątkował tradycje medyczne w swoim rodzie, jego synowie oraz wnukowie byli znanymi i cenionymi medykami w ówczesnym cesarstwie, m.in.: Ambrosius Jung, Ulrich Jung czy Ambrosius Jung (junior)[2]. Wychowywał się w domu bogatego kapitana żeglugi Johanna Junga (seniora) (1400-1468) i Anny z Breisingerów. Jego trzej bracia zostali kanonikami – Urlich w Ratyzbonie, Christoph we Freisingu a Ambrosius w Pasawie. Medycynę studiował we Włoszech, gdzie otrzymał doktorat, następnie pracował jako lekarz miejski w Wimpfen. Dwukrotnie żonaty. Po śmierci pierwszej żony Anny z Imhoffów w 1473 ożenił się ponownie z Martą z Kärnerów (1440-1513). Johann Hans Jung miał siedmioro dzieci. W latach 1468–1491 pełnił obowiązki lekarza miejskiego Ulm, gdzie wykładał nauki medyczne. Otrzymał również miejsce w ulmskim patrycjacie. Po namowach augsburskiego burmistrza Gossembrota przeniósł się do Augsburga. W 1490 został osobistym lekarzem cesarza Maksymiliana I. Na przełomie 1497 i 1498 prowadził badania medyczne nad chorobami zakaźnymi, dzięki czemu wydał wraz z synem głośne dzieło: De morbo mal de Franco, analityczną pracę o syfilisie, która była jednym z pierwszych tego typu przedsięwzięć w europejskiej medycynie. Zobacz teżBibliografia
Przypisy
|
