Johannes Wolf
Johannes Wolf (ur. 17 kwietnia 1869 w Berlinie, zm. 25 maja 1947 w Monachium[1][2]) – niemiecki muzykolog. ŻyciorysW latach 1888–1892 studiował muzykologię na Uniwersytecie Berlińskim u Philippa Spitty i Heinricha Bellermanna, jednocześnie uczył się u Woldemara Bargiela w berlińskiej Hochschule für Musik[1]. W 1893 roku uzyskał na Uniwersytecie w Lipsku pod kierunkiem Hugo Riemanna stopień doktora na podstawie pracy Ein anonymer Musiktraktat des 11. bis 12. Jahrhunderts[1][2]. Pod koniec lat 90. XIX wieku odbył liczne podróże naukowe, zbierając i studiując materiały w najważniejszych bibliotekach europejskich[1]. W latach 1899–1903 pełnił funkcję sekretarza Międzynarodowego Towarzystwa Muzykologicznego[1]. Habilitował się w 1902 roku na Uniwersytecie Berlińskim na podstawie dysertacji Florenz in der Musikgeschichte des 14. Jahrhunderts[2], w tym samym roku objął na tej uczelni wykłady z historii muzyki[1]. Od 1908 do 1927 roku wykładał w Berlin Akademie für Kirchen- und Schulmusik[1][2]. Od 1915 roku był pracownikiem Preussische Staatsbibliothek w Berlinie i kierownikiem jej zbioru muzyki dawnej, w latach 1927–1934 kierował natomiast całym oddziałem zbiorów muzycznych[1][2]. Od 1918 do 1926 roku był współwydawcą „Archiv für Musikwissenschaft”[1]. Był jednym ze współzałożycieli Deutsche Musikgesellschaft (1917)[1]. W 1934 roku na znak protestu przeciwko polityce nazistów zrezygnował z zajmowanych stanowisk[1]. W swojej pracy badawczej zajmował się muzyką średniowiecza i renesansu[2]. Opublikował podręcznik z zakresu paleografii muzycznej i trzytomową historię muzyki menzuralnej, jako pierwszy historyk muzyki podejmował głównie problemy notacji tabulaturowej[1]. Był pierwszym badaczem, który opisał włoską muzykę okresu trecenta[1]. Przygotował edycje źródłowe dzieł Heinricha Isaaca i Jacoba Obrechta[1][2]. Wybrane prace(na podstawie materiałów źródłowych[2])
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
Information related to Johannes Wolf |