|
Józef Wawel-LouisJózef Wawel-Louis właściwie Józef Tadeusz Louis (ur. 14 października 1832 w Krakowie[1], zm. 21 marca 1898 w Krakowie[2]) – polski prawnik, historyk, publicysta, radca dworu cesarsko-królewskiego. Miłośnik i znawca Krakowa, zwłaszcza XVIII-XIX w., oraz okresu Wolnego Miasta Krakowa. Jeden z założycieli i pierwszy prezes Towarzystwa Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, członek założyciel Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie[3]. ŻyciorysPochodził z rodziny o korzeniach polskich, niemieckich i francuskich[1]. Jego ojciec, Józef Jan Mikołaj Louis, był kupcem[1]. Matka, Maria Krumpholtz, wywodziła się z rodu kupieckiego o długich tradycjach[1]. Louis rozpoczął edukację w prywatnych szkołach, m.in. w pensji Szymona Dutkiewicza przy ul. Kanoniczej[4]. Następnie w 1844 został przyjęty do Gimnazjum św. Anny, które ukończył w 1847[4]. W tym samym roku zapisał się na studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, które ukończył w 1853[5]. Po odbyciu aplikantury w Krakowie został zatrudniony w sądzie kryminalnym w Rzeszowie[5]. Następnie pracował w sądach w Rozwadowie, Krzeszowicach, Dąbrowie Tarnowskiej, Andrychowie, Kalwarii i Mogile[5]. W 1867 otrzymał stanowisko sędziego w Krzeszowicach, a w 1872 awansowano go na radcę przy Sądzie Krajowym w Krakowie[6]. Później został radcą Sądu Krajowego Wyższego[7]. W 1890 został mianowany radcą dworu przy Najwyższym Trybunale Sądowym i Kasacyjnym w Wiedniu[8]. W 1895 przeszedł na emeryturę i powrócił do Krakowa[2]. Podczas pracy sądowej w Krzeszowicach został wybrany na członka Rady Powiatowej w Chrzanowie[7]. W latach 1869–1871 należał do Towarzystwa Przyjaciół Oświaty w Krakowie[7]. W latach 70. był członkiem Okręgowej Rady Szkolnej w Krakowie[7]. Za publikacje historyczne nt. Krakowa otrzymał w 1877 z rąk cesarza Franciszka Józefa tytuł szlachecki "Edler" oraz przydomek von Wawel. Należał do Kasy Oszczędności Miasta Krakowa[7]. Był członkiem Komisji Prawniczej Akademii Umiejętności[9]. W latach 90. wybrano go członkiem honorowym Stowarzyszenia Biblioteki Polskiej[2]. W 1892 był członkiem-założycielem krakowskiego Sokoła[2]. W 1896 należał do grona zakładających Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa i wybrany został jego pierwszym prezesem[2]. Ogłosił około 3000 różnej wielkości prac z zakresu prawa, administracji i społeczeństwa. Publikacje te ukazały się głównie na łamach polskich i niemieckich czasopism fachowych[10]. W pracach historycznych skupiał się przede wszystkim na dziejach Krakowa porozbiorowego[11]. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w pasie 11[12].  Wybrane praceZ zakresu prawa:
Z zakresu historii Krakowa:
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
