|
Kacper Wysocki
Kacper Napoleon Wysocki (ur. 6 grudnia 1810 w Pińczowie, zm. 21 września 1850 w Zurychu)[1] – polski kompozytor i pianista. Skomponował[2] Polonez a-moll „Pożegnanie Ojczyzny” (fr. Polonaise „Les adieux à la Patrie”)[3], znany jako Polonez Ogińskiego – polonez fortepianowy w tonacji a-moll mylnie przypisywany Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu. ŻyciorysStudiował grę fortepianową początkowo w Krakowie, następnie u Józefa Elsnera w konserwatorium warszawskim, a od około 1824 u K. Arnolda w Berlinie. Do 1849 dużo koncertował, także za granicą, prawdopodobnie przy okazji leczenia. Występował w Warszawie, gdzie dłuższy czas mieszkał, a także w Lipsku, Paryżu, Berlinie, Poznaniu, Krakowie i Dreźnie. Przez pewien czas nauczał gry na fortepianie w konserwatorium w Warszawie. Jego uczniem był m.in. W. Wiślicki[1]. Zyskał uznanie jako wirtuoz. W jego repertuarze, poza własnymi kompozycjami, były utwory Fryderyka Chopina, Ferenca Liszta i Sigismunda Thalberga, z którymi był porównywany i równie wysoko oceniany[1]. Od około 1839 był członkiem Towarzystwa Wsparcia Podupadłych Artystów Muzyki, ich Wdów i Sierot[1]. Życie prywatneBył synem Tomasza Wysockiego prorektora Liceum Św. Anny w Krakowie. Brat inżyniera Stanisława Wysockiego[4]. Wraz z bratem Feliksem, doktorem medycyny, uczestniczył jako artylerzysta w powstaniu listopadowym, w bitwie pod Ostrołęką i w baterii generała Bema, gdzie był ranny. Zmarł na gruźlicę[1]. Ma z bratem Feliksem tablicę w kościele Św. Anny w Krakowie. TwórczośćKomponował miniatury fortepianowe wzorowane na utworach Chopina oraz tańce o charakterze salonowym, stylizowane na ludowe. Uważany był za mistrza krakowiaka – dlatego nazywano go Krakowianinem. Pisał też tańce i marsze związane tematycznie z powstaniem listopadowym, np. Mazur obozowy na cześć Chłopickiego (1830) na fortepian i w wersji orkiestrowej[1]. Jest autorem najbardziej znanego polskiego poloneza a-moll Pożegnanie Ojczyzny[2] mylnie przypisywanego Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu. Przypisy
Bibliografia
|
