Kaplica św. Jerzego w Lądku-Zdroju

Kaplica św. Jerzego

nr rej. A/4289/1197/WŁ z dnia 04.09.1986[1]
Elewacja wschodnia
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Lądek-Zdrój
Adres	ul. A. Ostrowicza
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lądku-Zdroju
Wezwanie	św. Jerzego
Historia Data zakończenia budowy 1658
Dane świątyni Styl wczesny barok
Położenie na mapie Lądku-Zdroju Lądek-Zdrój, kaplica św. Jerzego
Położenie na mapie Polski Lądek-Zdrój, kaplica św. Jerzego
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Lądek-Zdrój, kaplica św. Jerzego
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Lądek-Zdrój, kaplica św. Jerzego
Położenie na mapie gminy Lądek-Zdrój Lądek-Zdrój, kaplica św. Jerzego
50°20′25,5″N 16°53′18,7″E/50,340417 16,888528
Multimedia w Wikimedia Commons

Kaplica św. Jerzego w Lądku-Zdroju – rzymskokatolicka kaplica pw. św. Jerzego, wybudowana w 1658, znajdująca się w Lądku-Zdroju.

Wczesnobarokowa świątynia pełni obecnie funkcję kościoła pomocniczego parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lądku-Zdroju.

Kaplicę postawiono w latach 1656–1658 z fundacji starosty kłodzkiego, hrabiego Johanna Georga von Götzena. Zastąpiła kilka swych poprzedniczek, wśród których pierwszą, nakładem własnych środków wybudował w 1498 książę ziębicki i hrabia kłodzki Jerzy Podiebradowicz^[2], a poprzednia drewniana powstała w 1637. Kaplicę poświęcił 21 czerwca 1665 arcybiskup praski kard. Ernst Adalbert von Harrach^[3]. Około 1720 przebudowano wnętrze świątyni: wprowadzono artykulację wiązkami pilastrów, założono nowy chór muzyczny z drewnianą balustradą, a kopułę ozdobiono polichromią^[4]. Po 1945 rozebrano dobudowaną wcześniej zakrystię i przeprowadzono powierzchowne prace konserwatorskie. W latach 1980. i 1990. kaplica została kilkakrotnie okradziona i zdewastowana. W latach 1997–1998 gruntownie wyremontowana^[3]. Po zakończonym remoncie 8 listopada 1998 kaplicę konsekrował arcybiskup metropolita wrocławski Henryk Gulbinowicz.

• 
  Elewacja frontowa
• 
  Elewacja północna
• 
  Dzwonnica, dawna wieża zegarowa
• 
  Drzwi wejściowe do kaplicy

Kaplica znajduje się na Wzgórzu Świętojerskim w parku im. Moniuszki. Zaprojektowali ją Baltazar i Hans Hanischowie. Jest to budowla orientowana, murowana, otynkowana. Założona na planie ośmioboku, a wewnątrz kolista. Nakryta baniastą miedzianą kopułą z latarnią. Elewacje dzielone pilastrami z portalem głównym zwieńczonym prostokątną płyciną oraz przerwanym, trójkątnym naczółkiem^[4]. Nad wejściem do kaplicy napis z datą jej powstania^[3].

Koliste wnętrze kaplicy podzielone wiązkami pilastrów. Stropowa kopuła ozdobiona iluzjonistyczną polichromią z 1720 przypisywana Johannowi Jacobowi Eybelwieserowi^[5], wrocławskiemu malarzowi austriackiego pochodzenia oraz uczniowi Michaela Willmanna lub malarzowi J.H. Kynastowi z Bystrzycy Kłodzkiej. W plafonie centralnym niebo z Trójcą Świętą, a w czterech obrzeżnych sceny z życia i śmierci św. Jerzego. Ołtarz główny z 1682^[3][4].

Obok kaplicy wieża zegarowa, przypominająca formą minaret, wybudowana staraniem władz miejskich w 1580 specjalnie dla zegara ufundowanego zdrojowi przez księcia brzeskiego Jerzego II. Budowla ośmioboczna, zwieńczona ażurową galeryjką i baniastym hełmem. Obecny zegar na wieży pochodzi z XIX w., a wieża użytkowana jest jako dzwonnica kaplicy^[2].

• 
  Wejście
• 
• 
  Widok ogólny