|
Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie
Kościół św. Teresy z Lisieux w Wołczynie – rzymskokatolicki kościół filialny, należący do parafii NMP Niepokalanie Poczętej w dekanacie Wołczyn, diecezji kaliskiej. HistoriaPierwsze informacje o drewnianym kościele pochodzą z 1315 roku. W 1588 roku uległ on spaleniu. Na jego miejsce w 1593 roku wybudowano, również drewnianą świątynię, która została rozebrana w 1776 roku. Obecny kościół wzniesiony zostaje w latach 1770–1799, staraniem księdza Georga Freitaga, który po zakończeniu budowy poświęca nową budowlę[2]. Od tej pory do 1945 roku, kościół należy do ewangelików i jest pod wezwaniem św. Barbary. Przy budowie użyto materiału budowlanego pochodzącego z ruin zamku Jana v. Borschnitz-Jeltsch, istniejącego na miejscu obecnego cmentarza. Wieża kościoła pochodzi z 1834 roku, na szczycie której położono metalową kulę z historycznymi dokumentami. W 1865 roku na wieży założono zegar. W latach 1899–1900 kościół został powiększony według projektu architekta Hansa Polziga, przez budowniczego Bernarda Schulza. W latach 1927–32 nastąpiło gruntowne odnowienie świątyni (wzniesiono obecny dach, wieżę). W latach 1929–1930 założono ogrzewanie kościoła. W 1945 roku kościół przejmują katolicy, a jego wezwanie zostaje zmienione na św. Teresy z Lisieux[3]. Architektura i wnętrzeKościół nie posiada wyraźnego stylu, jest orientowany, murowany, otynkowany, z kwadratową wieżą. Dachy mansardowe kryte są eternitem. Wieża podzielona jest gzymsami na pięć kondygnacji, okna w niej zamknięte są półkoliście z uskokiem. Kościół posiada troje drzwi klepkowych z okuciami barokowymi. Prezbiterium jest krótkie i wraz z zakrystią zbudowano je w latach 1899–1900. Nawa z kruchtami jest w kształcie prostokąta. W nawie widać sklepienia kolebkowe z płaskimi odcinkami stropowymi, wspartymi na profilowanych słupach drewnianych, stanowiących przedłużenie podpór empor. Kruchty sklepione są kolebkowo. Empory wzdłuż północnej, zachodniej i południowej ściany nawy wsparte są na osiemnastu profilowanych słupach. Empora od zachodu służy jako chór muzyczny i wybrzuszona jest w części środkowej. Okna znajdują się w dwóch kondygnacjach, zamknięte są łukiem spłaszczonym. Wejścia do kruchty zamknięte są półkoliście. Ołtarz główny posiada fragmenty dekoracji snycerskiej z I połowy XVIII wieku. We wnętrzu kościoła znajdują się ponadto:
OrganyOrgany zostały wybudowane przez firmę Sauer w 1926 roku jako opus 1330. Prospekt ma bogatą dekorację rokokową z kartuszem herbowym. Szafa organowa jest wcześniejsza od instrumentu i pochodzi z 1784 roku. Instrument był odnawiany w 1901 roku, 1926 roku i 1934 roku[4]. Dyspozycja instrumentu:
Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
