Kościół ewangelicki w Lądku-Zdroju

Kościół ewangelicki

dawny kościół parafialny
Elewacja frontowa z pomnikiem Marianny Orańskiej
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Lądek-Zdrój
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Ewangelicki Kościół Unijny
Imię	Najświętszego Zbawiciela
Historia Data zakończenia budowy 1846 Data poświęcenia 13 sierpnia 1848, ponownie po przebudowie 1929 Data zamknięcia 1945 Aktualne przeznaczenie ruina Data zniszczenia • przez 8 kwietnia 1999 pożar
Dane świątyni Architekt Iwan z Zabrza Świątynia • materiał bud. • cegła, kamień polny, piaskowiec Wieża kościelna • liczba wież 1
Położenie na mapie Lądku-Zdroju Lądek-Zdrój, kościół ewangelicki
Położenie na mapie Polski Lądek-Zdrój, kościół ewangelicki
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Lądek-Zdrój, kościół ewangelicki
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Lądek-Zdrój, kościół ewangelicki
Położenie na mapie gminy Lądek-Zdrój Lądek-Zdrój, kościół ewangelicki
50°20′44,0″N 16°52′34,5″E/50,345556 16,876250
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół ewangelicki w Lądku-Zdroju – dawny kościół ewangelicki pw. Salwatora (Zbawiciela), wybudowany w 1846, znajdujący się w Lądku-Zdroju.

Świątynia po pożarze w 1999 znajduje się w stanie ruiny.

Kościół ewangelicki pw. Salwatora (Zbawiciela) w Lądku-Zdroju zbudowano w 1846. Poświęcony został 13 sierpnia 1848^[1]. W 1858 pomocy finansowej na rozbudowę świątyni udzieliła protestancka królewna Marianna Orańska, właścicielka dóbr w pobliskim Stroniu Śląskim^[2]. Kościół powiększono jednak dopiero w 1908. W 1919 był remontowany. Natomiast w latach 1924–29 świątynię znacznie przebudowano według projektu architekta Iwana z Zabrza^[1]. Uroczystość jej otwarcia w 1929 uświetnili m.in. książęta Hohenzollernowie: Fryderyk Henryk i jego brat Joachim Albrecht^[2].

Po wojnie, w wyniku wymiany ludności, od 1946 kościół pozostawał przez długie lata nieużytkowany. Wyposażenie trafiło do innych świątyń, między innymi: ławki do kościoła parafialnego w Lądku-Zdroju, organy sprzedano do kościoła w Środzie Śląskiej, a mechanizm zegara z wieży kościelnej został zamontowany w parku, gdzie posłużył do napędzania zegara kwiatowego^[3]. W latach 60. zamierzano zorganizować w nim muzeum balneologiczne. W latach 90. obiekt był remontowany, wykonano nawet dodatkowy poziom (kondygnację). Miała tu działać hala sportowa. Kościół spłonął jednak 8 kwietnia 1999^[1].

W 1991 o zwrot kościoła wystąpiła parafia ewangelicko-augsburska z Kłodzka^[3]. Jej roszczenia uregulowało miasto ostatecznie dopiero w 2017^[4], a kościół wystawiono na sprzedaż. Zakupiło go małżeństwo spod Warszawy. Planują zagospodarować obiekt w sposób wpisujący się w klimat uzdrowiska. Chcą urządzić w nim galerię artystyczną z częścią kawiarnianą i otworzyć wieżę widokową^[5].

• 
  Elewacja południowa
• 
  Elewacja frontowa (z apsydą)
• 
  Elewacja boczna

Obiekt wzniesiono w stylu ekspresjonizmu, nawiązującego do architektury romańskiej. Zbudowany na planie krzyża z półkolistą apsydą, jednowieżowy. Po pożarze w ruinie^[1].

Przy kościele stoi neogotycki pomnik z 1866, poświęcony fundatorce kościoła Mariannie Orańskiej^[1].

• 
  Widok od strony rzeki Białej Lądeckiej
• 
  Figura nad wejściem boczym
• 
  Elewacja tylna