Na podstawie rozkazu szefa Sztabu Generalnego L. dz. 12044/O.de B./24 z 27 września 1924, w pierwszym etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza sformowano4 batalion graniczny[1][2], a w jego składzie 31(0) kompanię graniczną KOP „Dederkały Duże”[3][4].
W 1939 2 kompania graniczna KOP „Bykowce” podlegała dowódcy batalionu KOP „Dederkały”[5].
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[6]. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza[7].
2 kompania graniczna „Bykowce” w 1934 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 25 kilometrów 574 metrów[8]. Po stronie sowieckiej granicę ochraniały zastawy „Stepanówka”, „Bajmaki”, „Siwki” i „Leperówka” z komendantury „Siwki”[9].
Wydarzenia:
19 stycznia 1925 na pododcinku kompanii w pobliżu słupa 1812 strzelano od sowieckiej strony do naszego posterunku granicznego. Nasz żołnierz odpowiedział ogniem z karabinu[10].
↑Strażnice kompanii zakwaterowane były w „budynkach popolicyjnych”. Wyjątek stanowiła strażnica KOP „Radoszówka” zakwaterowana w budynku prywatnym. Odwód i dowództwo kompanii zakwaterowane było w budynku prywatnym[16].
↑W dokumentach występuje też pod nazwą Radoszkówka[12].
↑Skibiński Włodzimierz (1904-1940), kpt. piech., w KOP od 1937. Do mobilizacji dca 2 kompanii granicznej „Bykowce”. We wrześniu 1939 dca 7 kompanii piechoty III batalionu piechoty 98 pułku piechoty. Więzień obozu w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD[21].
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN0043-7182.
Listy płac batalionu granicznego KOP „Dederkały” w latach 1925-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/143 do 177/149.)
Meldunki sytuacyjne dowództwa Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/217.)
Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.177/151.)
Wykaz zmian stanu oficerów batalionu granicznego KOP „Dederkały” w latach 1928–1934 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin. (sygn.184/102.)
Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 1 Brygady KOP nr L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk.
