Konrad II oleśnicki

Konrad II oleśnicki
	; Herb Konrada II według Herbarza Geldrii
	Książę oleśnicko-kozielski
Okres	od 1366; do 1403
Poprzednik	Konrad I oleśnicki
Następca	Konrad III Stary
	Książę ścinawski; tylko na 1/2 księstwa
Okres	od 1397; do 1403
Poprzednik	Henryk VIII Wróbel
Następca	Konrad III Stary
	Dane biograficzne
Dynastia	Piastowie (Piastowie oleśniccy)
Data urodzenia	25 marca 1338 a 1340
Data śmierci	10 czerwca 1403
Miejsce spoczynku	Sanktuarium św. Jadwigi w Trzebnicy
Ojciec	Konrad I oleśnicki
Matka	Eufemia bytomska
Żona	Agnieszka cieszyńska
Dzieci	Konrad III Stary

Konrad II zw. Siwym a. Wysokim^[1] (ur. między 25 marca 1338 a 1340, zm. 10 czerwca 1403 w Trzebnicy) – książę oleśnicki w latach 1366–1403 z dynastii Piastów.

Jedyny syn Konrada I, księcia oleśnickiego, i jego drugiej żony Eufemii, córki księcia bytomskiego Władysława. Po śmierci ojca w 1366 objął władzę w księstwach: oleśnickim i kozielskim, a także w północnej części księstwa bytomskiego.

Przed 23 lutego 1354 poślubił Agnieszkę, córkę Kazimierza I, księcia cieszyńskiego, z którą miał jednego syna, Konrada III Starego.

21. września 1380 roku – wg S. Rybandta za sprawą prażanina, opata kanoników regularnych na Piasku, Jana z Pragi – sprowadził do Oleśnicy benedyktynów słowiańskich z praskiego klasztoru Emaus, którzy kultywowali liturgię słowiańską oraz piśmiennictwo w głagolicy^[2]. Benedyktyni otrzymali teren pod budowę kościoła i klasztory przy Bramie Sycowskiej oraz uposażenie na Przeczowie^[3]. Klasztor, który przetrwał do połowy XV wieku, był drugim obok fundowanego dziesięć lat później przez królową Jadwigę i Władysława Jagiełłę kościoła św. Krzyża na krakowskim Kleparzu ośrodkiem głagolickim na ziemiach polskich^[2]^[3].

Przypisy

↑ W źródłach Konrad występował z przydomkiem „der Groe Hirre”. J. Mycielski, Grobowe pomniki Piastów na Śląsku Pruskim, odb. z Rocznika PTPN, t. 25, Poznań 1898, s. 18, twierdził, że opisywał on wzrost księcia („der grosse Herr” – „wysoki pan”), natomiast według J. Franzkowski, Geschichte der freien Standesherrschaft der Stadt und des Landrätlichen Kreises Gross Wartenberg, Syców 1912, s. 29, określał on jego kolor włosów („der graue Herr” lub „der Grauhaarige” – „siwy pan” lub „siwowłosy”). Zob. K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, cz. I, Kraków 2007, s. 434, przyp. 4.
↑ ^a ^b PiotrP. Żurek PiotrP., Polska głagolica — relikt piśmiennictwa czeskiego czy chorwackiego?, [w:] AntoniA. Barciak, WojciechW. Iwańczak (red.), Piśmiennictwo Czech i Polski w średniowieczu i we wczesnej epoce nowożytnej, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2006 .
↑ ^a ^b Stanisław Rybandt. 0 pobycie benedektynów słowiańskich w Oleśnicy. „Sobótka. Śląski Kwartalnik Historyczny”. 4 (XXV), s. 665–677, 1970. Wrocławskie Towarzystwo Miłośników Historii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Bibliografia

Jasiński K., Rodowód Piastów śląskich, cz. II, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-28-1, s. 433–434.

[1] W źródłach Konrad występował z przydomkiem „der Groe Hirre”. J. Mycielski, Grobowe pomniki Piastów na Śląsku Pruskim, odb. z Rocznika PTPN, t. 25, Poznań 1898, s. 18, twierdził, że opisywał on wzrost księcia („der grosse Herr” – „wysoki pan”), natomiast według J. Franzkowski, Geschichte der freien Standesherrschaft der Stadt und des Landrätlichen Kreises Gross Wartenberg, Syców 1912, s. 29, określał on jego kolor włosów („der graue Herr” lub „der Grauhaarige” – „siwy pan” lub „siwowłosy”). Zob. K. Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, cz. I, Kraków 2007, s. 434, przyp. 4.

[Żurek2006-2] PiotrP. Żurek PiotrP., Polska głagolica — relikt piśmiennictwa czeskiego czy chorwackiego?, [w:] AntoniA. Barciak, WojciechW. Iwańczak (red.), Piśmiennictwo Czech i Polski w średniowieczu i we wczesnej epoce nowożytnej, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2006 .

[Rybandt1970-3] Stanisław Rybandt. 0 pobycie benedektynów słowiańskich w Oleśnicy. „Sobótka. Śląski Kwartalnik Historyczny”. 4 (XXV), s. 665–677, 1970. Wrocławskie Towarzystwo Miłośników Historii. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

[1]

[2]

[3]

Konrad II oleśnicki

Przypisy

Bibliografia

Portal di Ensiklopedia Dunia